Ocena:
Książka przedstawia szczegółową eksplorację życia pozagrobowego, przekazaną za pomocą automatycznego pisania przez medium Geraldine Cummins, rzekomo zainspirowaną spostrzeżeniami Frederica W.H. Myersa. Łączy w sobie relacje historyczne, teorie duchowe i refleksje na temat osobistych doświadczeń pośmiertnych. Chociaż oferuje głębokie spostrzeżenia i jest uważana za klasykę w swoim gatunku, stawia również kilka złożonych pomysłów, które mogą stanowić wyzwanie dla czytelników.
Zalety:⬤ Wspaniałe spostrzeżenia na temat życia pozagrobowego, podobne do tybetańskiej Księgi Umarłych.
⬤ Wciągające historyczne relacje z badań parapsychologicznych.
⬤ Jasne i zrozumiałe przesłanie dotyczące tego, czego można oczekiwać po śmierci.
⬤ Mocna rekomendacja dla osób zainteresowanych dziedziną i klasyczną literaturą.
⬤ Głęboka i transformująca treść, która zmieniła perspektywy niektórych czytelników.
⬤ Uznana za klasykę, która wywarła wpływ na wielu współczesnych autorów.
⬤ Niektórzy czytelnicy mogą uznać styl pisania za techniczny i trudny do zrozumienia.
⬤ Druga połowa książki jest postrzegana jako trudna do zrozumienia w porównaniu do pierwszej połowy.
⬤ Założenie dotyczące utraty indywidualności po śmierci może być dla niektórych niepokojące.
⬤ Obawy dotyczące autentyczności i implikacji przekazów medium.
⬤ Niektórzy czytelnicy zwrócili uwagę na kwestie związane z fizyczną prezentacją, takie jak uszkodzone okładki.
(na podstawie 17 opinii czytelników)
The Road to Immortality
Droga do nieśmiertelności dostarcza czytelnikowi wysublimowanej wizji życia pozagrobowego, rzekomo przekazywanej z "drugiej strony" przez wybitnego psychologa i badacza psychiki Frederica Williama Henry'ego Myersa. Myers był jednym z założycieli Towarzystwa Badań Psychicznych i spędził większość swojego życia na badaniu przetrwania świadomości, więc nie jest zaskakujące, że po śmierci w 1901 roku, gdyby znalazł się świadomy swojego otoczenia, próbowałby komunikować się ze swoimi kolegami i ukochanymi wciąż w ciele. Według znanego medium pisma automatycznego Geraldine Cummins, stało się to w latach dwudziestych XX wieku. Komunikując się za pośrednictwem Cummins, Myers stwierdził: "Przekazujemy wrażenie poprzez wewnętrzny umysł medium. Odbiera ono wrażenie w ciekawy sposób. Musi wnieść swój wkład w treść wiadomości; my dostarczamy jej ducha. Innymi słowy, wysyłamy myśli i słowa, w które zwykle muszą być oprawione, ale rzeczywiste litery lub pisownia słów są pobierane z pamięci medium.
Czasami wysyłamy tylko myśli, a nieświadomy umysł medium ubiera je w słowa". Wcieleni posłańcy, tacy jak Silver Birch, mówili o duszy grupowej, a Myers bardzo szczegółowo omówił ten temat. "Kiedy byłem na ziemi, należałem do grupy-duszy, ale jej gałęzie i duch - które można porównać do korzeni - były niewidzialne", "Teraz, jeśli chcesz zrozumieć ewolucję psychiczną, ta grupa-dusza musi być zbadana i zrozumiana. Na przykład wyjaśnia ona wiele trudności, o których ludzie zapewniają, że mogą być usunięte tylko przez doktrynę reinkarnacji. Możesz uważać moje stwierdzenie za niepoważne, ale fakt, że pojawiamy się na ziemi, aby zapłacić za grzechy innego życia, jest w pewnym sensie prawdą. Jest to nasze życie, a jednak nie jest to nasze życie. Innymi słowy, dusza należąca do grupy, której jestem częścią, przeżyła to poprzednie życie, które zbudowało dla mnie ramy mojego ziemskiego życia, przeżyła je, zanim przeszedłem przez bramy narodzin". Myers wyjaśnił dalej, że dusza grupowa może zawierać dwadzieścia dusz, sto lub tysiąc. "Liczba ta jest różna" - powiedział. "Jest inna dla każdego człowieka. Ale to, co buddysta nazwałby karmą, którą przyniosłem ze sobą z poprzedniego życia, bardzo często nie jest karmą mojego życia, ale życia duszy, która poprzedziła mnie o wiele lat na ziemi i pozostawiła mi wzór, który stworzył moje życie.
Ja również utkałem wzór dla innej osoby z mojej grupy podczas mojej ziemskiej kariery. Myers dodał, że buddyjska idea odrodzenia, ciągłego powrotu człowieka na ziemię, jest tylko półprawdą. "A często półprawda jest bardziej niedokładna niż cała nieprawda. Nie będę żył ponownie na ziemi, ale nowa dusza, która dołączy do naszej grupy, wkrótce wejdzie we wzór lub karmę, którą utkałem dla niego na ziemi". Myers porównał duszę do widza złapanego w zaklęcie jakiegoś dramatu poza jej rzeczywistym życiem, postrzegającego wszystkie konsekwencje czynów, nastrojów i myśli pokrewnej duszy. Ponadto wskazał, że istnieje nieskończona różnorodność warunków w niewidzialnym świecie i że nie twierdził, że jest nieomylny. Nazwał to "ogólną zasadą" opartą na tym, czego nauczył się i doświadczył po Drugiej Stronie.
