Drobniejsze gazy szlachetne

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Finer Noble Gases

Zawartość książki:

W tym dziwacznie zabawnym i żywo wyobrażonym absurdalnym koszmarze naszych czasów, bezwładni mieszkańcy mieszkania w East Village - członkowie zespołu niegdyś zwanego "Lester's Surprise", obecnie pamiętanego po prostu jako "Less" - popadają w odrętwienie. Zażywający pigułki Chase i Staples, wyglądający jakby mieszkali na kanapie od poprzedniej wiosny, siedzą zahipnotyzowani przed telewizorem, aż do jego przedwczesnej śmierci.

Desperacko potrzebując technologicznego bodźca, postanawiają wezwać swojego dziwnego sąsiada, zwabiając go na górę i pod narracyjne zaklęcie Chase'a, aby Staples mógł ukraść jego Magnavox przez wyjście przeciwpożarowe. Dziwne przybycia i wydarzenia, które następują, przechodzą od zabawnych do niepokojąco egzystencjalnych, gdy elektroniczne stworzenia Rappa pragną coś poczuć, być częścią czegoś lub być użytecznym. "W tle rozbrzmiewa telewizor.

Do pokoju wnoszone jest zakrwawione dziecko.

Rozlewają się co najmniej trzy rodzaje płynów ustrojowych. To może oznaczać tylko jedno: Adam Rapp wrócił do miasta.

Pan Rapp zawsze pisał z energią i gustem zespołu punkrockowego, więc nie powinno dziwić, że jego najnowszy FINER NOBLE GASES podąża za odurzonymi członkami grupy rockowej East Village, którzy marnują swoje dni przed telewizorem, ich oczy są na wpół otwarte, wyglądają prawie jak w śpiączce. W 2000 roku pan Rapp wkroczył na scenę z NOCTURNE, wysoko ocenionym monologiem o cudownym pianiście żyjącym w cieniu śmierci swojej siostry. Od tego czasu napisał kilka ponuro poetyckich sztuk, w tym FASTER, TRUEBLINKA i STONE COLD DEAD SERIOUS - z których prawdopodobnie nie chciałbyś zabrać swojej babci.

Cechami charakterystycznymi sztuki pana Rappa są slangowe, mocne dialogi; mroczny, często barokowy światopogląd; i głębokie pogrążanie się w bezinteresowności... Pan Rapp dąży do czegoś znacznie bardziej wielkiego i metafizycznego niż tylko kolejna przyziemna opowieść o zatrzymanym rozwoju". -Jason Zinoman, The New York Times "Rapp stworzył tutaj śmierdzący napar, ale jak wszystkie trucizny, odurzająco zabawne może być obserwowanie, jak inni ludzie go piją..." - Robert Hofler, Variety.