Dream House: An Intimate Portrait of the Philip Johnson Glass House
Słynący ze swojej przezroczystości Szklany Dom Philipa Johnsona - ikona modernizmu, którą Vincent Scully nazwał "najważniejszym koncepcyjnie domem stulecia" - okazał się jednak nieprzejrzysty w interpretacji.
Jego architekt, Philip Cortelyou Johnson, był równie nieuchwytny, polaryzująca i wpływowa postać kulturowa, której psychologiczne studium charakteru jeszcze nie istnieje. W swojej nowej książce Adele Tutter zajmuje się obiema zagadkami.
Dream House: An Intimate Portrait of the Philip Johnson Glass House ujawnia, w jaki sposób ta powierzchownie nieprzedstawiająca struktura fizyczna koduje aspekty aspiracji, motywacji i konfliktów architekta - jak działa jako prawdziwy autoportret jego wewnętrznego świata. Z tej intymnej syntezy wyłania się zazdrosny, wrażliwy człowiek. Obawiając się braku talentu lub geniuszu i posiadając charakter podatny na fragmentację, Johnson nieustannie poszukiwał dominującego mentora lub stylu, który wzmocniłby jego poczucie siebie i pomógł uporządkować jego chaotyczny świat wewnętrzny, jednocześnie ukrywając zakazane poczucie wielkości, którym uzasadniał swoje pragnienie władzy i wpływów.
Analiza Tuttera godzi sprzeczne siły w człowieku, który był zarówno jednorazowym zwolennikiem Hitlera, jak i humanistycznym homoseksualistą, dogmatycznym modernistą i błędnym postmodernistą. Dzięki rygorystycznej, radykalnej ponownej ocenie Szklanego Domu, książka ta maluje świeży i psychologicznie odkrywczy portret człowieka, który go zbudował.
