Draw in Order to See: Kognitywna historia projektowania architektonicznego

Opinie czytelników

Książka Marka Hewitta prezentuje świeże spojrzenie na historię architektury, opowiadając się za podejściem, które podkreśla ucieleśnione poznanie i rolę rysunku w łączeniu umysłu i ciała w procesie projektowania. Krytykuje poleganie na nowoczesnej technologii w architekturze i stara się wypełnić historyczną lukę między przeszłością a teraźniejszością. Autor poleca tę książkę architektom, projektantom i edukatorom, szczególnie w zakresie edukacji architektonicznej.

⬤ Innowacyjne spojrzenie na historię architektury
⬤ Podkreśla ucieleśnione poznanie i znaczenie rysunku
⬤ Łączy przeszłe i obecne praktyki architektoniczne
⬤ Krytyka wpływu nowoczesnych technologii na architekturę
⬤ Cenna dla architektów, projektantów i edukatorów.

Może nie spodobać się tym, którzy preferują tradycyjne podejście historyczne; niektórzy czytelnicy mogą uznać krytykę nowoczesnych technologii za zbyt surową.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Draw in Order to See: A Cognitive History of Architectural Design

Zawartość książki:

Draw In Order to See to pierwsza książka, która bada historię projektowania architektonicznego z wykorzystaniem najnowszych badań w dziedzinie kognitywistyki i poznania ucieleśnionego.

Zaczynając od wstępu na temat percepcji wizualnej, kognitywistyki, myślenia projektowego i sposobów koncepcji wykorzystywanych przez grupy architektów w ich praktykach, Mark Alan Hewitt bada okres 12 000 lat pod kątem konkretnych informacji na temat schematów poznawczych wykorzystywanych przez Homo sapiens do tworzenia budynków i siedlisk. Wynikająca z tego historia dzieli te sposoby myślenia na trzy duże łuki poznawcze: tworzenie, przedstawianie i montaż, w określonych ramach czasowych.

Jego analiza zapożycza się z tezy Merlina Donalda o mimetycznym i symbolicznym poznaniu jako krytycznym dla pojawienia się nowoczesnego umysłu, a ponadto wykorzystuje teorie realizacji i ucieleśnienia, aby wyjaśnić ich związek z architekturą. Poszczególne rozdziały traktują o pojawieniu się przedstawień w okresie renesansu, edukacji architektów w epoce nowożytnej, barokowym iluzjonizmie i scenografii, załamaniu się umiejętności rzemieślniczych w okresie oświecenia oraz nowoczesnych eksperymentach z modelami, montażem i iluzjami ruchu. Autor podsumowuje krytykę współczesnego projektowania i edukacji oraz promuje projektowanie z ucieleśnieniem jako tonik dla zawodu w kryzysie, stojącego w obliczu wyzwań związanych ze zmianami klimatycznymi, niedoborami energii, nierównościami i zamieszkaniem ponad siedmiomiliardowej populacji w nadchodzących dziesięcioleciach.

To przełomowe i cenne badanie przedstawia jasny obraz aktualnych badań w dwóch pokrewnych dziedzinach, które do tej pory nie były porównywane, i nakreśla strategię przyszłych badań. Obszerna bibliografia oferuje czytelnikom aktualne odniesienie zarówno do nauki, jak i historii architektury stojącej za tekstem.