Dowodzenie armią rzymską: Żołnierze i cesarze, 31 p.n.e. - 235 n.e.

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 20 głosach.

Oryginalny tytuł:

Leading the Roman Army: Soldiers and Emperors, 31 BC - 235 Ad

Zawartość książki:

Leading the Roman Army bada wszystkie stopnie armii cesarskiej, aby zbadać, w jaki sposób oficerowie i żołnierze zawdzięczali swoją lojalność cesarzowi.

Rzymska armia cesarska stanowiła jeden z głównych czynników sprawowania kontroli politycznej przez cesarzy. Skuteczne polityczne zarządzanie armią było niezbędne dla utrzymania bezpieczeństwa i dobrobytu imperium jako całości. Niniejsza książka analizuje środki, za pomocą których cesarze kontrolowali swoich żołnierzy i podtrzymywali ich lojalność od bitwy pod Actium w 31 r. p.n.e. do upadku dynastii Sewerów w 235 r. n.e..

Ostatnie odkrycia zrewolucjonizowały nasze rozumienie armii rzymskiej. Niniejsze opracowanie stanowi aktualną syntezę szeregu dowodów pochodzących ze źródeł archeologicznych, epigraficznych, literackich i numizmatycznych na temat relacji między cesarzem a jego żołnierzami. Pokazuje, że relacja ta miała bardzo osobisty charakter. Był on nie tylko głównodowodzącym, ale także ich patronem i dobroczyńcą, nawet po zakończeniu służby wojskowej. Zarządzanie armią było jednak bardziej złożone niż sugeruje to relacja cesarz-żołnierz.

Skuteczna armia wymaga odpowiedniej hierarchii wojskowej, aby narzucić dyscyplinę i dowodzić oddziałami na co dzień. Miało to szczególne znaczenie dla armii cesarskiej, która była głównie rozproszona wzdłuż granic imperium, w rzeczywistości w szeregu oddzielnych armii. Cesarz musiał zapewnić lojalność swoich oficerów, budując z nimi wzajemnie korzystne relacje. W ten sposób armia cesarska stała się złożoną siecią wzajemnie powiązanych więzów lojalności, które chroniły cesarza przed przewrotem wojskowym.