Doświadczenia sztuki: Refleksje na temat arcydzieł

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Experiences of Art: Reflections on Masterpieces

Zawartość książki:

Doświadczenia sztuki: Reflections on Masterpieces to krytyka historii sztuki, która przenosi historyczne dociekania poza poziom recytowanych faktów do nowych spostrzeżeń zaczerpniętych z tematycznego podejścia do wybranych okresów w historii sztuki. Książka bada początki ludzkiej kreatywności w sztuce prehistorycznej i opowiada historie odkryć prehistoryków, którzy pasjonowali się początkami sztuki.

Rozdział ten ma na celu odzyskanie tej samej tajemnicy i fascynacji początkami ludzkości, która charakteryzowała ich życie i pisma o sztuce prehistorycznej. Klasyczna starożytność jest kolejną ważną epoką w książce i jest poświęcona badaniu słowa "klasyczny" zarówno tak, jak zostało ono zdefiniowane w starożytności, jak i temu, co jego dziedzictwo oznacza dla ludzi dzisiaj. Klasycyzm zyskał bardzo problematyczny status w połowie XX wieku w wyniku powstania faszyzmu w Niemczech i we Włoszech, ale nadal jest bardzo ważną częścią dziedzictwa kultur zachodnich sięgających starożytności.

Rozdział ten ma na celu zbadanie, co pozostało z tradycji klasycznej dzisiaj, jeśli w ogóle cokolwiek. Wcześniejsze pokolenie badaczy chętnie badało korpus teorii sztuki renesansowej, oferując niektóre z nich w tłumaczeniu, ale w przeciwieństwie do poprzedniej pracy, ta książka faktycznie stosuje koncepcje głównej debaty w teorii sztuki obracającej się wokół koloru i projektu do rzeczywistych słynnych arcydzieł.

Rozdział ten recytuje słynne cytaty renesansowych teoretyków sztuki wokół spostrzeżeń studentów na temat dzieł sztuki. Czwarty rozdział przedstawia dogłębne badanie paradoksalnej sytuacji trwającej przez cały "Wiek Rozumu" XVIII wieku, pokazując, że począwszy od czasów Ludwika XIV do okresu romantyzmu, istniały w rzeczywistości sprzeczne tendencje między racjonalizmem a antyracjonalizmem. Rozdział ten bada sztukę przez pryzmat historii, filozofii i literatury.

Ostatni rozdział poświęcony sztuce nowoczesnej rozpoczyna się od van Gogha, pierwszego artysty, który traktował sztukę jako środek samorealizacji i wyrażania siebie, a następnie odkrywa historię dialektyki modernizmu między twórczym ja artystów a ich związkiem z otaczającym ich światem. Rozdział ten powraca do tematu kryzysu oświecenia z poprzedniego rozdziału, pozostawiając czytelnikowi wrażenie, w jaki sposób kryzys podmiotowości przejawiał się w sztuce od początków nowoczesności do czasów współczesnych.