Experiences of Adolescents Living with Type 1 Diabetes Mellitus Whilst Negotiating with the Society
To badanie jakościowe miało na celu zbadanie doświadczeń nastolatków żyjących z cukrzycą typu 1 (T1DM) i tego, jak postrzega ich społeczeństwo. Cukrzyca typu 1 jest przewlekłą chorobą charakteryzującą się nieprawidłowo wysokim poziomem glukozy we krwi z powodu braku produkcji insuliny przez komórki trzustki.
Leczenie polega na wstrzykiwaniu lub wlewach insuliny, ponieważ obecnie nie ma lekarstwa. Dokładniej rzecz ujmując, w badaniu sprawdzono, w jaki sposób nastolatki radzą sobie z chorobą i radzą sobie z postrzeganiem i stygmatyzacją związaną z tym schorzeniem. Pomimo istnienia badań dotyczących życia i radzenia sobie z niektórymi chorobami przewlekłymi, badania nad TIDM, w szczególności z wykorzystaniem metodologii jakościowych, są ograniczone.
Przegląd literatury wykazał również niewystarczającą liczbę badań dotyczących stygmatyzacji związanej z chorobami przewlekłymi, które nie mają jawnych objawów.
Pogłębione wywiady przeprowadzono z dziewięcioma różnymi ochotnikami po uzyskaniu świadomej zgody (pięć kobiet i czterech mężczyzn). Ochotnicy byli w wieku od szesnastu do dziewiętnastu lat, a czas trwania cukrzycy wynosił co najmniej dwa lata od diagnozy.
Analiza wyników wywiadów została oparta na metodologii teorii ugruntowanej, w ramach której wygenerowano wiele kategorii. Z tych dwóch podstawowych kategorii, którymi są asymilacja i akomodacja, wyłoniła się stygmatyzacja. Stanowią one próbę poradzenia sobie przez nastolatków z doświadczeniem życia z TIDM i poglądami społeczeństwa na tę chorobę bez widocznych nieprawidłowości fizycznych.
Część implikacji tych ustaleń potwierdza, że zarządzanie modelem medycznym musi uwzględniać aspekty psychospołeczne w celu ułatwienia przystosowania się do przewlekłego stanu. Zalecono dalsze badania jakościowe z wykorzystaniem większej próby w dłuższym okresie. Od tego czasu przeprowadzono badanie DAWN (postawy, życzenia i potrzeby w cukrzycy).
