Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Dostoevsky
Jako pisarz i prorok Dostojewski nie był akademickim teologiem, ale jego pisma są głęboko teologiczne: jego życie, przekonania, a nawet epilepsja, wszystko to odegrało rolę w tworzeniu jego teologii i eschatologii. Powieści Dostojewskiego są pełne paradoksów, są głęboko dialektyczne i stanowią krytykę religii, oferowaną w służbie ewangelii. W tym zadaniu przedstawił głębokie zrozumienie i portret ludzkości. Powieści Dostojewskiego przedstawiają ruch człowieka ku śmierci: albo ruch poprzez paradoks i podobieństwo do Chrystusa do krzyża Chrystusa (soteriologia często charakteryzująca się apofatyczną negacją i samozaparciem; to, co możemy nazwać „znamieniem Abla”) prowadzącym do zbawienia i zmartwychwstania; lub odwrotnie, ruch tych, którzy odrzucają zaproszenie Chrystusa do odkupienia i nadal popadają w samowolną śmierć i samogenerujące się piekło (znamię „Kaina”). Ta eschatologia staje się teologicznym aksjomatem, przed którym nieustannie ostrzegał ludzi w swoich dojrzałych dziełach. Zaskakująco oryginalny, pozbawiony wszelkich religijnych pozorów (niektóre prostytutki i przestępcy mogą po prostu lepiej rozumieć zbawienie niż niektóre pietystyczne, zamożne i kulturalne klasy), Dostojewski jako prorok ostrzegał przed upolitycznionymi humanistycznymi złudzeniami XX wieku: prorok wołający przez pustynię. „"To nie jest kolejna naukowa egzegeza teologii Dostojewskiego.
Nienaganne badania Paula Braziera wyraźnie stawiają go w tej kategorii. Jego bystry, analityczny umysł bierze pod uwagę fikcję Dostojewskiego, listy, pamiętnik, a nawet jego osobiste adnotacje w kopii Nowego Testamentu, aby wyjaśnić "antropologię teologiczną" Dostojewskiego, teologię opartą na relacji Boga z ludzkością. Portret Dostojewskiego, który wyłania się z pracy Braziera, poprzez wybrane anegdoty i dialogi postaci, jest tak dobrze rozwinięty i żywy, jak Iwan Karamasow czy Raskolnikow Dostojewskiego. Czyta się ją z przyjemnością." --Salwa Khoddam, emerytowana profesor języka angielskiego, Oklahoma City University ""Późniejsza fikcja Dostojewskiego patrzy bez zmrużenia oka na prawdziwą deprawację ludzkiego życia, ale mimo to wyobraża sobie reakcję ukształtowaną przez współczucie i miłość. Pod tym względem jest on niezwykle chrześcijańskim i nieustępliwie teologicznym autorem. Paul Brazier wykonuje świetną robotę, przesiewając i zbierając teologiczne tematy w twórczości Dostojewskiego i pokazując nam zakres jego rozumienia ewangelii". --Stephen R. Holmes, Head of School of Divinity, University of St. Andrews ""Niezwykle przejrzysty przegląd głównej fikcji Dostojewskiego, napisany z solidnie teologicznej perspektywy, będzie to najbardziej przydatny wkład w badanie jednej z największych chrześcijańskich wyobraźni Europy.
Są tu argumenty, które niewątpliwie wywołają debatę, ale dyskusja jest staranna i dobrze udokumentowana, i stanowi prawdziwy wkład w badanie tematu.” --Rowan Williams, University of Cambridge; autor książki Dostoevsky: Language, Faith and Fiction. Niezależny teolog i naukowiec mieszkający w Londynie, P. H. Brazier posiada stopnie naukowe w dziedzinie sztuk pięknych (BA), edukacji (MPhil) i teologii systematycznej (MA i PhD). Jest autorem wielu publikacji z zakresu teologii i filozofii, w tym pięciotomowej systematycznej analizy teologii C.S. Lewisa.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)