Doris Miller, Pearl Harbor i narodziny ruchu na rzecz praw obywatelskich, tom 158

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają, że książka oferuje cenny wgląd w życie Doris Miller i jej wkład w ruch na rzecz praw obywatelskich. Jest chwalona za interesujące wprowadzenie i wpływowy kontekst historyczny. Niektórzy czytelnicy stwierdzili jednak, że druga połowa książki została zagmatwana przez dyskusje filozoficzne i pojawiły się uwagi dotyczące braku wystarczających informacji. Ponadto istnieje prośba o wydanie wersji papierowej.

⬤ Wnikliwe badanie życia i wkładu Doris Miller
⬤ dobrze zbadane
⬤ interesujący kontekst historyczny
⬤ omówione pozytywne trwałe konsekwencje.

⬤ Druga połowa książki jest zbyt filozoficzna i trudna do przebrnięcia
⬤ niektórzy czytelnicy uważali, że brakuje w niej wystarczających informacji
⬤ wersja papierowa niedostępna zgodnie z reklamą.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Doris Miller, Pearl Harbor, and the Birth of the Civil Rights Movement, Volume 158

Zawartość książki:

Rankiem 7 grudnia 1941 roku, po podaniu śniadania i zajęciu się praniem na pokładzie USS West Virginia, kucharz okrętowy trzeciej klasy Doris "Dorie" Miller usłyszała alarm wzywający marynarzy na stanowiska bojowe. Pierwsza z kilku torped zrzuconych przez japońskie samoloty uderzyła w amerykański pancernik. Miller pospiesznie udał się do centralnego punktu i wkrótce został wezwany na mostek przez komandora por. Doira C. Johnsona, by udzielił pomocy śmiertelnie rannemu kapitanowi okrętu, Mervynowi Bennionowi. Następnie Miller dołączył do dwóch innych osób ładujących i odpalających bezzałogowy przeciwlotniczy karabin maszynowy - broń, do obsługi której, jako Afroamerykanin w segregowanym wojsku, Miller nie został przeszkolony. Ale zrobił to, strzelając z broni do atakujących japońskich samolotów, aż do wyczerpania się kalibru 50. 50 kalibru skończyła się amunicja. Za te działania Miller został później odznaczony Krzyżem Marynarki Wojennej, trzecim najwyższym odznaczeniem morskim za waleczność bojową.

Historycy Thomas W. Cutrer i T. Michael Parrish nie tylko pieczołowicie zrekonstruowali inspirujące działania Millera z 7 grudnia. Po raz pierwszy oferują również pełną biografię Millera umieszczoną w szerszym kontekście służby Afroamerykanów w wojsku Stanów Zjednoczonych i początków ruchu na rzecz praw obywatelskich.

Podobnie jak wielu marynarzy i żołnierzy podczas II wojny światowej, życie Doris Miller zostało skrócone. Zaledwie dwa lata po ataku na Pearl Harbor, Miller była na pokładzie USS Liscome Bay, kiedy został on zatopiony przez japoński okręt podwodny. Ale imię - i symboliczny wizerunek - Dorie Miller żyło dalej. Jak podsumowują Cutrer i Parrish, "działania Dorie Miller w Pearl Harbor i legenda, którą wywołały, były bezpośrednio odpowiedzialne za pomoc w wycofaniu ówczesnej nieubłaganej polityki segregacji rasowej i uprzedzeń marynarki wojennej, a w łańcuchu wydarzeń pomogły zapoczątkować ruch na rzecz praw obywatelskich w latach sześćdziesiątych XX wieku, który położył kres najgorszej nietolerancji rasowej w Ameryce".