Dorastanie w Nowej Gwinei: Studium porównawcze prymitywnej edukacji

Opinie czytelników

Książka jest chwalona jako klasyk antropologii kulturowej, z dogłębnymi studiami nad wiejskim stylem życia i znaczeniem dla współczesnego społeczeństwa. Jednak niektórzy czytelnicy uważają tytuł za mylący i krytykują styl pisania autora jako zbyt dydaktyczny.

⬤ Znakomity klasyk antropologii kulturowej
⬤ niezwykła głębia i szczegółowość badań kulturowych
⬤ wciąż aktualne
⬤ dobra wartość
⬤ terminowa dostawa.

⬤ Mylący tytuł
⬤ dydaktyczny i deklaratywny styl pisania
⬤ brak uznania dla różnorodności zachowań jednostek i społeczności.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Growing Up in New Guinea: A Comparative Study of Primitive Education

Zawartość książki:

W książce "Dorastanie w Nowej Gwinei" Mead opowiada o swoich badaniach nad Manusami, ludem Nowej Gwinei, który w 1928 roku, gdy go odwiedziła, wciąż był niemal nietknięty przez świat zewnętrzny.

Pisarze od wieków mówili rodzicom, jak wychowywać swoje dzieci; jednak systematyczna obserwacja rozwoju dziecka dopiero się zaczynała, a Mead była jedną z pierwszych osób, które badały ją międzykulturowo. Wszędzie, gdzie się udała, uwzględniała kobiety i dzieci, które były niewidoczne dla pierwszych badaczy. Jej badania nad Manus nadal wpływają na sposób, w jaki rodzice, nauczyciele i decydenci patrzą na dzieci.

W ciągu kilku lat Mead badała dorastanie w dwóch radykalnie różnych społeczeństwach. To porównanie nie tylko potwierdziło jej własny pogląd na znaczenie kultury w wychowaniu dzieci, ale także pobudziło ją do myślenia o wzorcach między kulturami: Czy istnieje integralny związek między traktowaniem małych dzieci a osobowościami, które przejawiają jako dorośli? Gdy idee Mead stały się znane w Stanach Zjednoczonych i innych krajach, zarówno zwykli obywatele, jak i naukowcy zaczęli doceniać znaczenie praktyk wychowawczych i różnorodność spójnych wzorców życia na całym świecie. Obecnie uważamy za oczywiste to, co Mead po raz pierwszy wyjaśnił światu.

Tak jak wracamy do największych dzieł sztuki w różnym wieku i czerpiemy z nich nowe inspiracje, tak samo możemy powrócić do ważnych traktatów naukowych i zmagać się z nimi na nowo. Margaret Mead pozostaje naszą dłużniczką za stawianie wielu właściwych pytań, udzielanie trafnych odpowiedzi i stworzenie fascynującego - choć niepełnego - obrazu intrygującego społeczeństwa.

Jako neurobiolog poznawczy, Howard Gardner wnosi wyjątkową perspektywę do książki Growing Up in New Guinea. We wstępie do wydania Perennial Classic z wdziękiem przyznaje się do historycznego bagażu, jaki Mead niosła ze sobą podczas swojej podróży do Nowej Gwinei, i delikatnie przypomina obecnym studentom, aby uznali wpływy, które kształtują również współczesne perspektywy.