Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „Dopesick” autorstwa Beth Macy oferuje dokładne badanie kryzysu opioidowego w Ameryce, ze szczególnym uwzględnieniem rodziny Sacklerów i roli Purdue Pharma w podsycaniu uzależnienia poprzez OxyContin. Podkreśla zmagania osób i rodzin dotkniętych uzależnieniem, niepowodzenia systemu opieki zdrowotnej oraz społeczne skutki epidemii. Czytelnicy stwierdzili, że książka jest zarówno pouczająca, jak i fascynująca, ale czasami trudna do strawienia ze względu na tragiczne historie, które opowiada.
Zalety:⬤ Dobrze zbadana, z obszernymi danymi i przejmującymi osobistymi historiami.
⬤ Porusza ważne kwestie dotyczące opieki zdrowotnej, leczenia uzależnień i polityki narkotykowej.
⬤ Oferuje humanistyczne spojrzenie na zmagania rodzin i społeczności.
⬤ Zachęca do empatii i uświadamia krytyczne kwestie narodowe.
⬤ Podkreśla niepowodzenia tradycyjnych modeli powrotu do zdrowia i opowiada się za lepszymi rozwiązaniami terapeutycznymi.
Wady:⬤ Zawiera liczne anegdoty, które zdaniem niektórych czytelników zaburzały spójność narracji.
⬤ Niektórzy stwierdzili, że styl pisania jest rozwlekły i brakuje mu skupienia.
⬤ Niektóre aspekty kryzysu opioidowego zostały przedstawione bez wyważonego spojrzenia na możliwości leczenia.
⬤ Kilku recenzentów zauważyło wyraźną stronniczość polityczną, opowiadając się za większymi wydatkami rządowymi na leczenie bez wystarczającego przedstawienia kontrargumentów.
(na podstawie 618 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Dopesick: Dealers, Doctors, and the Drug Company That Addicted America
Zawartość książki:
Wkrótce serial oryginalny Hulu.
Dziennikarka Beth Macy w swoim ostatecznym opisie amerykańskiej epidemii opioidów "mistrzowsko przeplata historie społeczności w kryzysie z mrocznymi historiami korporacyjnej chciwości i obojętności regulacyjnej" ( New York Times ) - od sali konferencyjnej po salę sądową i do salonówAmerykanów. W tym niezwykłym dziele Beth Macy zabiera nas do epicentrum narodowego dramatu, który rozwijał się przez ponad dwie dekady. Od laboratoriów i działów marketingu dużych firm farmaceutycznych po lokalne gabinety lekarskie; od zamożnych przedmieść po małe społeczności w środkowych Appalachach; od odległych miast po niegdyś sielankowe miasteczka rolnicze; rozprzestrzenianie się uzależnienia od opioidów podąża krętą trajektorią, która ilustruje, w jaki sposób kryzys ten utrzymywał się tak długo i tak mocno się zakorzenił.
Zaczynając od pojedynczego dilera, który ląduje w małym miasteczku w Wirginii i zaczyna zamieniać gwiazdy futbolu licealnego w statystyki przedawkowań heroiny, Macy wyrusza, aby odpowiedzieć na pytanie pogrążonej w żałobie matki - dlaczego jej jedyny syn zmarł - i wychodzi z porywającą, nie do odrzucenia historią chciwości i potrzeb. Począwszy od wprowadzenia OxyContinu w 1996 roku, Macy bada potężne siły, które doprowadziły amerykańskich lekarzy i pacjentów do przyjęcia kultury medycznej, w której nadmierne leczenie środkami przeciwbólowymi stało się normą. W niektórych społecznościach opisanych w jej bestsellerowej książce Factory Man, bezrobotni używają środków przeciwbólowych zarówno w celu znieczulenia bólu związanego z brakiem pracy, jak i opłacenia rachunków, podczas gdy uprzywilejowani nastolatkowie handlują pigułkami w zaułkach, a nawet uczniowie szkół średnich padają ofiarą prostytucji, więzienia i śmierci.
Dzięki bezlitosnym, przekonującym i niezapomnianym portretom rodzin i osób udzielających pierwszej pomocy, które są zdeterminowane, aby złagodzić tę epidemię, każdy aspekt kryzysu staje się bardziej widoczny. W tych politycznie podzielonych czasach Beth Macy pokazuje, że jedną rzeczą jednoczącą Amerykanów ponad granicami geograficznymi, partyjnymi i klasowymi jest nadużywanie narkotyków opioidowych. Ale nawet pośród bliźniaczych kryzysów związanych z nadużywaniem narkotyków i opieką zdrowotną, Macy znajduje powody do nadziei i liczne oznaki ducha i wytrwałości, które pomagają niezliczonym zwykłym ludziom uwikłanym w uzależnienie budować lepszą przyszłość dla siebie, swoich rodzin i swoich społeczności.
"Imponujący wyczyn dziennikarski, monumentalny w swoim zakresie i pilny w swoich implikacjach". -- Jennifer Latson, The Boston Globe.
