Don't Mind Me, I Just Died: O czasie, tenisie i bezlitosnych matkach

Opinie czytelników

Książka jest zbiorem esejów, które dogłębnie eksplorują tematy miłości, straty, rodziny i pamięci, ze szczególnym uwzględnieniem doświadczeń autorki związanych ze śmiercią jej matki. Łączy w sobie osobiste narracje z szerszymi refleksjami, wzbogaconymi żywą narracją i ostrą prozą.

Pisarstwo jest wysoko cenione za inteligencję, kunszt i emocjonalną głębię. Czytelnicy doceniają głębokie pytania stawiane przez zwykłe doświadczenia i płynne przejścia między różnymi tematami i narracjami. Opisywana jest jako wciągająca i przyjemna lektura.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać organizację esejów za pośrednią i niejasną, co może stanowić wyzwanie dla tych, którzy preferują bardziej prostą strukturę narracji.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Don't Mind Me, I Just Died: On Time, Tennis, and Unforgiving Mothers

Zawartość książki:

Eseje zawarte w subtelnym i szeroko zakrojonym zbiorze Caroline Sutton przedstawiają trwały wpływ matek na córki, zmieniające się z czasem relacje rodziców i dzieci, ironie życia małżeńskiego oraz rozterki w obliczu upadku i śmierci.

Sutton wnosi zaskakującą perspektywę do codzienności - od malowania pokoju lub wsiadania do niewłaściwego metra, do uderzenia olśniewającego backhandu lub bycia świadkiem zaćmienia Księżyca - i znajduje znaczenie w nieprawdopodobnych miejscach. "Eclipsed" opowiada o tym, jak Sutton była świadkiem niebiańskiego wydarzenia, ale jednocześnie bada przypływ i odpływ czasu w małżeństwie.

"Water on Fire" przedstawia główną historię rodzinną: jak ojciec autora przeżył zatonięcie U.S.S. Wasp podczas II wojny światowej. "The Ghost Player" i "Tennis: Fort-Da" przedstawiają zawiłości ulubionego sportu autora, ale zręcznie docierają do epifanii na temat percepcji, aspiracji i wyobraźni.

Poruszająca sekwencja esejów przedstawia wysiłki Sutton, by wesprzeć i zrozumieć swoją trudną matkę na późnych etapach ich związku. W tym subtelnym, ale mocnym zbiorze, DON'T MIND ME, I JUST DIED ujawnia efemeryczną naturę rzeczy, które zbieramy i domów, które budujemy, jednocześnie przyznając naszą potrzebę rekonstrukcji przeszłości i bycia świadomym jej zmiennej dwuznaczności.