Don't Let's Go to the Dogs Tonight: Afrykańskie dzieciństwo

Opinie czytelników

Wspomnienia Alexandry Fuller, „Don't Let's Go to the Dogs Tonight”, to żywy i przejmujący opis jej dzieciństwa w Rodezji (obecnie Zimbabwe) w burzliwych czasach. Narracja oddaje piękno i chaos życia w Afryce oczami białej dziewczynki wychowywanej przez ekscentrycznych i dysfunkcyjnych rodziców. Czytelnicy doceniają sugestywną prozę i humor Fuller, a także jej szczere opisy zarówno trudów, jak i absurdów jej wychowania. Podczas gdy wielu uważa książkę za fascynującą i emocjonalnie rezonującą, niektórzy czytelnicy uważają ją za intensywną i wyczerpującą ze względu na jej tragiczne tematy.

Pięknie napisana proza, wciągająca fabuła, wywołuje głębokie reakcje emocjonalne, przedstawia wyjątkową perspektywę dzieciństwa, zawiera humor pośród tragedii, oferuje wgląd w życie w Afryce, zachęca do empatii wobec różnych doświadczeń kulturowych.

Emocjonalnie wyczerpujący i momentami intensywny, niektórym może przeszkadzać brak płynnej narracji, przypadki amatorskiego pisania i możliwe postrzeganie dystansu lub antyafrykańskich nastrojów.

(na podstawie 909 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Don't Let's Go to the Dogs Tonight: An African Childhood

Zawartość książki:

NEW YORK TIMES BESTSELLER - ENTERTAINMENT WEEKLY 'S #1 NONFICTION BOOK OF THE YEAR - A NEW YORK TIMES NOTABLE BOOK - FINALIST, GUARDIAN FIRST BOOK PRIZE

W środku znajdziesz specjalne funkcje. Dołącz do Random House Reader's Circle, aby porozmawiać z autorem i nie tylko.

"To nie jest książka, którą czyta się tylko raz, ale opowieść o strasznym pięknie, w której można się zatracić" - Newsweek.

"Na przemian złośliwa i otwarta, przyziemna i wzniosła... podnosząca na duchu, przerażająca i ekscytująca." - The New Yorker.

W "Don't Let's Go to the Dogs Tonight" Alexandra Fuller wspomina swoje afrykańskie dzieciństwo z trzewną autentycznością. Choć jest to pamiętnik niesfornego życia w często niegościnnym miejscu, jest on przesiąknięty ujmującą zdolnością Fuller do znajdowania śmiechu, nawet gdy niewiele jest do świętowania. Debiut Fuller jest pozbawiony sentymentów i nieugięty, ale zawsze urzekający. W dowcipnej, a czasem przezabawnej prozie, autorka stawia czoła katastrofie i spogląda wstecz z wściekłością i miłością na życie niezwykłej rodziny w niezwykłych czasach.

W latach 1972-1990 Alexandra Fuller - znana przyjaciołom i rodzinie jako Bobo - dorastała na kilku farmach w południowej i środkowej Afryce. Jej ojciec przyłączył się do białego rządu podczas wojny domowej w Rodezji i często był poza domem, walcząc z potężnymi frakcjami czarnej partyzantki. Jej matka z kolei rzuciła się w afrykańskie życie i ciężką pracę na farmie z taką samą pasją i maniakalną energią, jaką wnosiła do wszystkiego innego. Choć kochała swoje dzieci, nie była wyręczycielką i miała niewielką tolerancję dla potrzebujących. Pielęgnowała swoje córki na inne sposoby: Uczyła je, dając im przykład, jak być odpornymi i samowystarczalnymi, jak mieć silną wolę i zdecydowane poglądy oraz jak przyjmować życie całym sercem, pomimo i z powodu trudnych okoliczności. Szczególnie w Bobo zaszczepiła miłość do czytania i opowiadania historii, które okazały się jej zbawieniem.

Alexandra Fuller, godna spadkobierczyni Isaka Dinesena i Beryl Markham, przejmująco pisze o dziewczynie stającej się kobietą i pisarką na tle niepokojów, nie tylko w jej kraju, ale i w domu. Ale Don't Let's Go to the Dogs Tonight to coś więcej niż historia ocalałej. To historia nierozerwalnej więzi jednej kobiety z kontynentem i ludźmi, którzy go zamieszkują, portret zrealizowany z miłością i głęboko odczuwany.

Pochwały dla Don't Let's Go to the Dogs Tonight.

"O Afryce z tej pięknej książki niełatwo zapomnieć. Pomimo, a może nawet z powodu, węży, lampartów, malarii i czystego szaleństwa jej ludzkich mieszkańców, często brutalnych, ale pulsujących życiem, wydaje się, że jest to dobre miejsce do dorastania, przynajmniej jeśli jesteś tak silny, namiętny, bystry i utalentowany jak Alexandra Fuller."-- Chicago Tribune.

"Posiadanie świetnej historii nie gwarantuje, że jest się w stanie ją dobrze opowiedzieć. To indywidualna tajemnica talentu, daru, którym Alexandra Fuller jest bogato obdarzona i którym oświetla swój niezwykły pamiętnik..... Jest tu smak, aromat, humor, cierpliwość... i bystrość obserwacji."-- Entertainment Weekly.

"To radośnie opowiedziany pamiętnik, który przywołuje na myśl "Klub kłamców" Mary Karr w takim samym stopniu, jak "Z Afryki" Isaka Dinesena"-- New York Daily News.

"Wciągająca... pełna humoru i współczucia." -- O: The Oprah Magazine

"Niesamowita historia niesamowitego dzieciństwa"-- The Providence Journal.