Domowy serwis czytelniczy

Opinie czytelników

Książka opowiada o Eduardo, mężczyźnie skazanym na pełnienie funkcji opiekuna osób starszych w ramach prac społecznych. Zmaga się on ze swoimi uczuciami wobec kobiet, obowiązkami rodzinnymi i wyzwaniami stawianymi przez jego otoczenie. Narracja oferuje mieszankę zabawnych postaci, poetyckich refleksji i wglądu we współczesne życie Meksyku.

Opowieść jest wciągająca i wciągająca, uchwycając emocjonalne doświadczenia czytelnika poprzez wewnętrzny monolog Eduardo. Zawiera interesujące i dziwaczne postacie, z silnym naciskiem na wpływ poezji. Tłumaczenie jest płynne i poprawia wrażenia z lektury, czyniąc ją przyjemną i zrozumiałą.

Główny bohater, Eduardo, jest przedstawiany jako seksistowski i tępy, co może zrazić czytelników. Niektórzy uważają, że rozdzielczość jest nagła i czują, że brakuje rozwoju postaci, szczególnie w zrozumieniu i docenieniu przez Eduardo literatury, którą czyta. Dodatkowo, znaczenie kary prac społecznych jest niejasne.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Home Reading Service

Zawartość książki:

W tej przejmującej powieści, oscylującej między modernizmem a realizmem magicznym, mężczyzna winny drobnego wykroczenia nieoczekiwanie odnajduje cel w ramach kary - czytając innym.

Po wypadku - lub "nieszczęściu", jak nazywa to opiekunka jego chorego na raka ojca, Celeste - Eduardo zostaje skazany na rok pracy społecznej, polegającej na czytaniu osobom starszym i niepełnosprawnym. Pozbawiony prawa jazdy i czujący się bezsilny, gdy zbliża się do trzydziestki piątki, prowadzi nudne, samotne życie, od czasu do czasu rozmawiając z kelnerkami w lokalnej restauracji lub spacerując ulicami Cuernavaca. Niegdyś spokojne miasto znane z bujnych ogrodów i basenów, "Miasto Wiecznej Wiosny" jest teraz nękane przez rabunki, porwania i inne niezliczone formy przemocy związane z handlem narkotykami.

Na początku Eduardo wydaje się niezdolny do nawiązania kontaktu. Wzruszająco czyta słowa Dostojewskiego, Henry'ego Jamesa, Daphne du Maurier i innych, ale tak naprawdę ich nie rozumie. Jego ekscentryczni słuchacze - w tym dwaj bracia, jeden niemy, który porusza ustami, podczas gdy drugi działa jako brzuchomówca; głusi rodzice wychowujący dzieci, o których nie wiedzą, że słyszą; i piękny, poruszający się na wózku inwalidzkim mezzo sopran - wyczuwają jego oderwanie. Następnie Eduardo natrafia na wiersz skopiowany przez jego ojca autorstwa meksykańskiej poetki Isabel Fraire, który wpływa na niego jak żadna inna literatura.

Poprzez te fascynujące postacie, takie jak praktyczna, bystra Celeste, która intuicyjnie rozumie poezję, mimo że nigdy nie nauczyła się czytać, Fabio Mor bito pokazuje, jak sztuka może pomóc nam na nowo odkryć znaczenie w skorumpowanym, nierównym społeczeństwie.