Dom poprawy

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają wciągającą i trzymającą w napięciu naturę „House of Correction”, szczególnie chwaląc główną bohaterkę, Tabithę Hardy, która radzi sobie ze złożonością oskarżenia o morderstwo. Książka została doceniona za analizę systemu sądownictwa karnego oraz zawiłości indywidualnych narracji i wspomnień. Jednak niektórzy krytycy wspominają o lukach w fabule i braku powiązań między postaciami.

Książka opisywana jest jako zabawna i wciągająca, z wyjątkowym bohaterem i zawiłymi dyskusjami prawniczymi. Wielu recenzentów doceniło wciągającą fabułę, humor, głębię psychologiczną i silny rozwój postaci, zwłaszcza Tabithy. Historia była postrzegana jako trzymająca w napięciu i wciągająca, wciągając czytelników w dramat sądowy i osobiste dylematy.

Niektórzy czytelnicy wskazywali na luki w fabule i wyrażali frustrację z powodu pewnych zachowań postaci. Niektórzy uważali, że książka nie spełnia wysokich standardów wyznaczonych przez poprzednie dzieła Nicci French, a niektórzy nie potrafili nawiązać kontaktu z bohaterami lub byli zirytowani ich działaniami. Pojawiły się również wzmianki o nierealistycznym założeniu.

(na podstawie 184 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

House of Correction

Zawartość książki:

Kobieta oskarżona o morderstwo próbuje rozwiązać własną sprawę z więzienia - ale w miarę odkrywania prawdy wszystko staje pod znakiem zapytania, w tym jej własna pewność, że jest niewinna.

Tabitha nie jest morderczynią.

Kiedy ciało zostaje odkryte w Okeham w Anglii, Tabitha jest zszokowana, gdy okazuje się, że została zakuta w kajdanki. To musi być pomyłka. Dopiero niedawno przeprowadziła się do rodzinnego miasteczka z dzieciństwa, nie mając nawet szansy na ponowne zapoznanie się z sąsiadami. Jak mogła być podejrzana o morderstwo?

Wie, że nie jest.

Gdy Tabitha jest prowadzona przez system, całe jej życie jest rozbierane na kawałki i analizowane - jej historia depresji i leków, jej decyzja o powrocie do miasta, którego rzekomo nienawidziła... i oczywiście jej przeszły związek z ofiarą, jej byłym nauczycielem. Ale najbardziej niepokojące jest to, że wspomnienia Tabithy z tamtego dnia są całkowicie zamazane.

Ona myśli, że nie jest.

W odizolowanym zakładzie karnym Tabitha analizuje każdy dowód, każde zeznanie, które może zdobyć, dopasowując je do własnych wspomnień. Ale gdy mroczne, dawno pogrzebane wspomnienia z dzieciństwa wychodzą na jaw, Tabatha zaczyna wątpić, czy w ogóle wie, jaką jest osobą. Świat jest przekonany, że jest zabójczynią. Tabatha musi udowodnić, że wszyscy się mylą.

Ale co, jeśli okłamuje tylko samą siebie?

-- Library Journal