Foundation Documents from St Mary's Abbey, York: 1085-1137
W następstwie spustoszenia północy przez Zdobywcę w trakcie rebelii i duńskiej inwazji w latach 1069-70 zdewastowane miasto York musiało zostać w dużej mierze odbudowane. Sam Zdobywca przyczynił się do budowy nowego opactwa w zachodniej części miasta, bez wątpienia w duchu pokuty za spustoszenie miasta i hrabstwa dokonane przez jego wojska.
Początki wspólnoty nie były proste. Zaczęło się we wczesnych latach 1080-tych jako walcząca osada klasztorna na starożytnym miejscu Lastingham na North York Moors pod rządami charyzmatycznego przywódcy, Stephena. Około 1085 r.
społeczność została przyjęta przez króla i przeniesiona do zachodniej dzielnicy Yorku, do miejsca, które wcześniej było siedzibą hrabiego Northumbrii. Zdobywca w kreatywny sposób wykorzystał nową normańską elitę Yorkshire, aby wyposażyć i zabezpieczyć nowe opactwo, przedsięwzięcie przyjęte i rozszerzone przez jego syna Wilhelma II Rufusa w 1088 roku.
Pod koniec kadencji opata Stephena jego opactwo wchłonęło niezwykłą liczbę nadań ziemskich od różnych większych i mniejszych arystokratów z North i East Ridings, a także dało początek dwóm domom-córkom w Kumbrii. To nowe studium odkrywa w drobiazgowych szczegółach manewry króla, opata i arystokracji Yorkshire, gdy każdy z nich starał się zbić duchowy i polityczny kapitał na wielkiej nowej królewskiej fundacji.
