Doktryna Pisma Świętego według Johna Diodatiego

Opinie czytelników

Książka zawiera zwięzłe omówienie wkładu Giovanniego Diodatiego w teologię reformowaną, w szczególności poprzez jego interpretację Pisma Świętego. Przedstawia jego ważne tezy wyartykułowane podczas wczesnych studiów i oferuje wgląd w jego życie i historyczny kontekst jego pracy.

Książka jest zwięzła i dobrze zorganizowana, dzięki czemu jest przystępna dla czytelników. Przedstawia cenne spostrzeżenia na temat życia i wkładu Diodatiego, zawiera znaczące tezy na temat doktryny Pisma Świętego i jest chwalona za to, że jest budująca i inspirująca dla teologów i studentów.

Niektórzy czytelnicy uznali książkę za nieco krótką i życzyli sobie bardziej dogłębnego potraktowania pracy Diodatiego i kontekstu teologicznego.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

John Diodati's Doctrine of Holy Scripture

Zawartość książki:

Niniejsze studium rozważa ważne aspekty pracy Johna Diodatiego (1576-1649), jednego z epigonów Kalwina i Beza, który służył jako pastor włoskiego kościoła w Genewie i profesor w Akademii Kalwina. Szczególną uwagę poświęcono jego doktrynie Pisma Świętego, nie tylko ze względu na kontrowersje dotyczące autorytetu Biblii, które były istotną częścią Reformacji, ale także dlatego, że Diodati był odpowiedzialny za wpływowe tłumaczenie Biblii na język włoski.

Niniejsze studium rozpoczyna się od omówienia stanu badań nad Diodatim. Następnie przedstawiono przegląd życia i pracy Diodatiego, koncentrując się na jego roli we współczesnym protestantyzmie. Następnie rozważana jest historia doktryny Pisma Świętego w celu zapewnienia odpowiedniego tła dla przekonań Diodatiego i znaczenia Pisma Świętego w sporach, które były nieodłączną częścią Reformacji.

Centralnym elementem rozprawy jest tłumaczenie z łaciny na język angielski dwudziestu pięciu tez dotyczących doktryny Pisma Świętego, które Diodati przedstawił w 1596 r., kiedy ukończył Akademię w Genewie. Następuje szczegółowa analiza tych tez w świetle protestanckiego poglądu na Pismo Święte i kontrowersji z nauczaniem Kościoła rzymskiego, zwłaszcza w sformułowaniach Soboru Trydenckiego.

Analiza ta opiera się również na dziele, z którego Diodati był dobrze znany angielskiej publiczności, a mianowicie na jego Pobożnych adnotacjach do Pisma Świętego, jego największej spuściźnie po tłumaczeniu włoskiej Biblii. Studium kończy się krótką oceną znaczenia ciągłości doktryny Pisma Świętego w historii Kościoła, debaty nad kwestią autorytetu między Reformatorami a Rzymem oraz sposobu, w jaki stosunek Diodatiego do tłumaczenia Pisma Świętego był regulowany zarówno potrzebą jasności, jak i teologią samej Biblii.