Doktryna i reformy w brytyjskiej kawalerii w latach 1880-1918

Opinie czytelników

Książka zawiera dogłębną analizę roli i ewolucji brytyjskiej kawalerii przed I wojną światową i w jej trakcie, podważając powszechne mity i oferując szczegółowy opis jej historii operacyjnej i doktryny. Stephen Badsey krytykuje tradycyjne poglądy na temat skuteczności kawalerii i bada jej zdolności adaptacyjne w zmieniających się działaniach wojennych.

Książka jest dobrze zbadana, bogato opatrzona przypisami i zawiera obszerną bibliografię. Oferuje wciągającą prozę i spostrzeżenia, które rzucają wyzwanie przyjętym narracjom historycznym, czyniąc ją niezbędnym źródłem informacji dla historyków wojskowości i entuzjastów. Argumenty autora są przekonujące i skutecznie dokumentują „kwestię kawalerii” tamtych czasów.

Niektórzy mogą uznać szczegółową analizę historyczną za zbyt gęstą lub szczegółową, co może ograniczyć jej atrakcyjność dla szerszego grona odbiorców. Ponadto skupienie się na konkretnych debatach doktrynalnych może nie zaspokoić czytelników szukających bardziej ogólnego przeglądu I wojny światowej.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Doctrine and Reform in the British Cavalry 1880-1918

Zawartość książki:

Wśród historyków dominuje pogląd, że zarówno kawaleria konna, jak i szarża kawaleryjska stały się przestarzałe w drugiej połowie XIX wieku w obliczu zwiększonej siły ognia piechoty i artylerii, a oficerowie kawalerii trzymali się obu ze względu na prestiż i głupotę. To właśnie ten pogląd, powszechnie utrzymywany, ale rzadko poparty trwałymi badaniami, kwestionuje ta książka.

Pokazuje ona, że osiągnięcia brytyjskiej i imperialnej kawalerii w I wojnie światowej, choć kontrowersyjne, są wystarczające, aby zaprzeczyć argumentowi, że wiara w kawalerię była dowodem wojskowej niekompetencji. Oferuje studium przypadku tego, jak w rzeczywistości praktyczna doktryna wojskowa dla kawalerii była rozwijana i modyfikowana przez kilka dziesięcioleci, pod wpływem szerszych planów obronnych i wydatków, doświadczeń bojowych, polityki armii i rywalizacji starszych oficerów. Debata na temat tego, jak kawaleria miała dostosować swoją taktykę w obliczu zwiększonej siły ognia piechoty i artylerii, rozpoczęła się w połowie XIX wieku, kiedy rosnące rozmiary armii oznaczały większe zapotrzebowanie na mobilne oddziały.

Problem kawalerii polegał na tym, jak poradzić sobie z luką w ewolucji działań wojennych między masowymi armiami z końca XIX wieku a zmotoryzowaną siłą ognia z połowy XX wieku, co jest ściśle związane z początkami impasu na froncie zachodnim. Śledząc tę debatę, książka ta pokazuje, jak pomimo poważnych prób wyciągnięcia wniosków z historii, zarówno wojny w stylu europejskim, jak i wojny kolonialne przyniosły niejednoznaczne lub sporne dowody co do przyszłości kawalerii, a doktryna była w dużej mierze kwestią tego, co wydawało się praktyczne w tamtym czasie ".