Ocena:

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
The Good Shepherd: Image, Meaning, and Power
Statuetka egipskiego króla Pepi, dzierżącego potężnie pasterski szydło, stoi w jaskrawym kontraście do fresku przedstawiającego skromnego młodzieńca przypominającego Orfeusza, delikatnie unoszącego owcę na ramionach. Oba obrazy wpisują się jednak w rozległą tradycję motywów pasterskich. W przejściu od starożytnych bliskowschodnich przedstawień opiekuna stad jako osoby posiadającej wielką władzę do bardziej "pastoralnych" scen sztuki wczesnochrześcijańskiej, mogłoby się wydawać, że konotacje władzy zostały usunięte z wizerunku pasterza. Rzeczywistość przedstawia jednak znacznie bardziej złożony obraz.
The Good Shepherd: Image, Meaning, and Power śledzi wizualne i tekstowe przedstawienia motywu Dobrego Pasterza od jego wczesnych wersji jako silnego symbolu władzy królewskiej, poprzez jego ponowne wyobrażenie w postaciach biblijnych, takich jak pasterz-król Dawid, aż po pasterzy literatury grecko-rzymskiej. Jennifer Awes Freeman ujawnia, że postać Dobrego Pasterza nigdy nie stała się pokorna ani potulna, ale zawsze niosła ze sobą konotacje imperium, boskości i przemocy obronnej, nawet w różnych kontekstach społeczno-politycznych. Wczesnochrześcijańska inwokacja Dobrego Pasterza nie była po prostu antyimperialna, ale opierała się na złożonym zestawie skojarzeń, które obejmowały króla, kapłana, pastora i ofiarę - nawet jeśli obalała te znaczenia w postaci Jezusa, zarówno pasterza, jak i baranka ofiarnego. Koncepcja Dobrego Pasterza nadal okazywała się przydatna dla wczesnośredniowiecznych władców, takich jak Karol Wielki, ale jej imperialne odniesienia osłabły w późniejszym średniowieczu, gdy zaczęto ją stosować wyłącznie do przywódców kościelnych.
Opierając się na szeregu źródeł, w tym literaturze, traktatach teologicznych i tekstach politycznych, a także rzeźbach, mozaikach i iluminacjach rękopisów, The Good Shepherd oferuje znaczący wkład jako pierwsze kompleksowe badanie długiej historii motywu Dobrego Pasterza. Angażuje również elastyczne i wielowartościowe zdolności symboli wizualnych i tekstowych do przekazywania wielu znaczeń w kontekstach religijnych i politycznych.