Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Israel's Beneficent Dead: Ancestor Cult and Necromancy in Ancient Israelite Religion and Tradition
Czy starożytni Izraelici odprawiali rytuały wyrażające wiarę w nadprzyrodzoną, dobroczynną moc zmarłych? Wbrew długo utrzymywanym wyobrażeniom o prymitywnym społeczeństwie i eufemistycznym pochodzeniu boskości, różne czynniki wskazują, że kult przodków, czyli cześć lub kult przodków, nie był obserwowany w Lewancie epoki żelaza. Izraelici nie przyjęli starożytnego kananejskiego kultu przodków, który stał się przedmiotem biblijnej pogardy.
Jednak w społeczeństwie Lewantu odprawiano różnorodne rytuały pogrzebowe i kulty; rytuały żałobne i pogrzebowe oraz rytuały długoterminowe, takie jak opieka nad zmarłymi i upamiętnianie. Rytuały i pomniki na lub w miejscach pochówku, a zwłaszcza recytacja imienia zmarłego, opowiadały o życiu zmarłego dla rodziny, która przeżyła. Służyły one również szerszym funkcjom społecznym, np.
legitymizując primogeniturę i wzmacniając kolektywność społeczną danej społeczności. Inny kompleks rytualny z dziedziny wróżbiarstwa, a mianowicie nekromancja, mógł wyrażać dobroczynne moce zmarłych Izraelitów.
Czy jednak ta moc ujawniania wiedzy należała do zmarłych, czy też była to moc przekazywana przez zmarłych, ale przypisywana innej nadprzyrodzonej istocie pochodzenia nieludzkiego? Współcześni asyryjscy nekromanci wykorzystywali ducha jako kanał, przez który ujawniano boską wiedzę, aby ustalić przyszłość, więc król Judy Manasses, lojalny wasal asyryjski, naśladował te nowe asyryjskie imperialne formy przepowiadania przyszłości. Nekromancja została następnie zintegrowana z biblijnymi tradycjami dotyczącymi bardziej odległej przeszłości i przypisywano jej fikcyjne pochodzenie kananejskie (Pwt 18).
W ostatecznej wersji literackiej nekromancja została przedstawiona jako pięta Achille'a pierwszej królewskiej dynastii narodu, dynastii Saulidów (1 Sam 28), a co bardziej wymowne, drugiej, dynastii Dawididów (2 Krl 21:6; 23:24).
