Dobro jest miłością: Ciało i ludzkie czyny w Humanae Vitae i Janie Pawle II

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

The Good Is Love: The Body and Human Acts in Humanae Vitae and John Paul II

Zawartość książki:

Jan Paweł II w swoim personalistycznym podejściu do kwestii moralnych potwierdził, że skoro grzech obraża to, co dobre, to gdybyśmy naprawdę wiedzieli, czym jest ludzka miłość - i że jest ona dobra - zobaczylibyśmy w ten sposób, że pewne czyny nigdy nie mogą być akceptowane, ponieważ we wszystkich przypadkach ranią tę miłość. Jednak w debatach moralnych dotyczących miłości, seksu i antykoncepcji Adrian Reimers zauważa, że nie stosujemy tego podejścia, a debaty te nie przyczyniają się do rozwoju prawdziwej miłości.

Reimers opiera się na encyklice Humanae Vitae i katechezie Jana Pawła II znanej jako teologia ciała, aby odpowiedzieć na zahamowany rozwój teologii moralnej w kwestiach najbardziej kluczowych dla ludzkiej miłości i intymności. "Nadszedł czas, jak nam powiedziano, na" zmianę paradygmatu "w nauczaniu moralnym Kościoła katolickiego, taką zmianę reprezentującą bardziej duszpasterskie i mniej dogmatyczne podejście do kwestii moralnych" - pisze Reimers. Jego twierdzenie, że "zmiana paradygmatu w teologii moralnej i filozofii może być cenna - być może niezbędna - dla naukowców, którzy myślą i piszą o tych naukach oraz dla nauczycieli, którzy przekazują prawdę moralną", nie jest wezwaniem do ponownego zdefiniowania prawd moralnych. Argumentuje on raczej, że podejście do antykoncepcji, które opiera się wyłącznie na prawie naturalnym, jest oklepane i często "nużące".

Seria przemówień katechetycznych Jana Pawła II, znana jako teologia ciała, została pierwotnie skomponowana w latach 70. po encyklice Pawła VI Humanae Vitae. Choć wywodzi się z pism arcybiskupa, a nie papieża, Reimers identyfikuje poglądy Jana Pawła II na miłość, seks i antykoncepcję jako istotną siłę stojącą za tak zwaną zmianą paradygmatu w ciągłości z głębokimi i niezmiennymi prawdami zawartymi w Humanae Vitae. Jak stwierdza Reimers, "prawdy moralne nie zmieniają się, nawet jeśli nasze sposoby ich zrozumienia ulegają poprawie".

W jaki zatem sposób taki rozwój myśli ma pomóc nam w zrozumieniu dobra lub zła antykoncepcji? Etyka ugruntowana filozoficznie ma tendencję do skłaniania się ku legalizmowi w kontekście działań moralnych, mówi Reimers, ponieważ podkreśla zgodność z prawem Bożym i w dużej mierze pomija "związek między zachowaniem moralnym a ostatecznym celem osoby ludzkiej, jakim jest błogosławieństwo z Bogiem". Ważna zasada dwojakiego opisu, jaki prawo naturalne nadaje seksowi - a mianowicie jako jednoczącemu i prokreacyjnemu - nie może być autorytatywnym końcem dyskusji na temat moralnej natury antykoncepcji. W epoce, w której technologia dała ludziom nową moc, wydaje się, że muszą istnieć również nowe zasady, a podbój aktów prokreacyjnych zmienia ludzkie postrzeganie ograniczeń niegdyś kojarzonych ze szkodliwymi czynami. W tym tkwi znaczenie katechezy Jana Pawła II - dobroć lub zło czynów nie dotyczy tylko końca konkretnego aktu. Jak pisze Reimers: "Jeśli mamy zrozumieć złożone relacje między miłością, małżeństwem i ich seksualną ekspresją, musimy umiejscowić je w kontekście końca istoty ludzkiej".

Stanowisko w sprawie antykoncepcji i ludzkiej seksualności nie może być wyczerpujące bez właściwie rozumianej koncepcji miłości. Ludzkie czyny muszą przybliżać nas do świętości, a nie do wygody czy posiadania. Świętość jest doskonałością miłości, a dążenie do niej ma na celu ostateczne błogosławieństwo. Ten cel, najprawdziwsza miłość, jaką człowiek może poznać, jest celem, który ostatecznie potępia antykoncepcję raz na zawsze, ponieważ "seks antykoncepcyjny jest sprzeczny ze świętością". Reimers rozprawia się z tą czasami trudną prawdą w ośmiu rozdziałach, które zaczynają się od miłości, a kończą na wierności normom moralnym i duchowości małżeństwa.

Argumenty dotyczące antykoncepcji i "dobrego seksu" wydają się raczej stanowić podstawę do spójnego wyboru strony niż do przedstawienia pewnych ludzkich czynów jako ostatecznie niemoralnych. Jak zauważa Reimers, stanowisko prawa naturalnego wobec antykoncepcji często nie wykorzystuje swojego największego sprzymierzeńca: rzeczywistości autentycznej ludzkiej miłości i "zwycięstwa" jednostki w jej świętości, osiągniętego dzięki tej miłości. Praca ta przeorientuje cele i roszczenia debaty moralnej, a także wpłynie na popularne wyobrażenie o tym, czym jest miłość, a czym być nie może. Jest to pomoc dla naukowców, studentów i grup badawczych, humanistów i tych, którzy starają się pogłębić poczucie najwyższego fizycznego wyrazu miłości.