Dobre dni, złe dni: Jaźń w przewlekłej chorobie i czasie

Opinie czytelników

Książka jest uznawana za znaczący wkład w socjologię medyczną i badania jakościowe, zapewniając wgląd w życie z przewlekłą chorobą. Jest w większości dobrze napisana i przystępna, choć ma w sobie pewną akademicką suchość. Choć wiele osób uważa ją za istotną i wnikliwą, istnieją krytyczne uwagi dotyczące dostosowania dowodów, rozwoju wniosków i integracji z istniejącą literaturą.

⬤ Dobrze napisana i przystępna
⬤ wnikliwa dla osób zajmujących się chorobami przewlekłymi
⬤ uważana za przełomowe dzieło w socjologii medycznej
⬤ przydatne źródło dla badaczy jakościowych
⬤ wciągająca dla czytelników.

⬤ Momentami nieco sucha i akademicka
⬤ dowody mogą nie pokrywać się idealnie z twierdzeniami
⬤ niedopracowane wnioski
⬤ brak integracji z istniejącą literaturą.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Good Days, Bad Days: The Self in Chronic Illness and Time

Zawartość książki:

Kathy Charmaz napisała fascynującą książkę o przewlekłej chorobie i jej wpływie na samoocenę osób, które na nią cierpią. Książka ta spodoba się każdemu, kto boryka się z długotrwałym problemem, który wydaje się być poza kontrolą.

Jej praca opiera się na wywiadach z osobami cierpiącymi na takie choroby jak rak, stwardnienie rozsiane i artretyzm, a także z ich opiekunami. Charmaz przygląda się temu, w jaki sposób ludzie ci ujawniają swoją chorobę, jak przeżywają swoje emocje i jak radzą sobie z codziennym życiem. Choroba stanowi lustro, które pozwala cierpiącym zobaczyć siebie i stać się bardziej introspekcyjnym.

Walcząc o kontrolę nad chorobą i kontrolę nad czasem, walczą również o kontrolę nad centralnymi obrazami siebie.

Na przykład osoby przewlekle chore mogą umiejscawiać swoje wyobrażenia o sobie w przeszłości, teraźniejszości lub przyszłości. Charmaz bada, w jakich warunkach umiejscawiają swoje koncepcje siebie w każdym z tych przedziałów czasowych.

Ludzie mogą powiedzieć, że żyją jeden dzień na raz. Mogą wspominać pewne doświadczenia, takie jak atak serca, jako wyznaczniki czasu lub punkty zwrotne w przeszłości. Mogą też patrzeć w przyszłość, by odzyskać zdrowie.

Albo na śmierć. Charmaz umiejętnie łączy niemal pozbawioną żargonu analizę z poruszającymi historiami o tym, jak ludzie doświadczyli choroby, zwykle opowiedzianymi własnymi słowami cierpiących. Wkracza w świat przewlekle chorych i wprowadza nas do niego.