Good Faith in Long-Term Relational Supply Contracts in the Context of Hardship from a Comparative Perspective
Rozdział 1: Rozdział ten stanowi wprowadzenie do książki i podsumowuje zawartość każdej z jej części. Przedstawiono w nim hipotezę, zgodnie z którą nowa zasada pacta sunt servanda bona fide, oparta na teorii umów relacyjnych, pojawia się w handlu międzynarodowym, gdzie kwestie trudności pojawiają się przy wykonywaniu długoterminowych relacyjnych umów dostawy. Główną propozycją jest to, że w kontekście trudności strony długoterminowej umowy relacyjnej mają obowiązek renegocjować umowę, chyba że istnieje "ważny powód", aby tego nie robić. Ponadto sędziowie lub arbitrzy są uprawnieni do dostosowania umowy w oparciu o dobrą wiarę, relacyjny charakter i cechy umowy. W przypadku całkowitego zerwania trwającego stosunku umownego lub gdy dostosowanie spowoduje jego zerwanie lub przeredagowanie umowy, sędziowie lub arbitrzy są uprawnieni do jej rozwiązania.
Rozdział 2: W rozdziale drugim przeanalizowany zostanie charakter i cechy charakterystyczne umów długoterminowych, a w szczególności długoterminowych relacyjnych umów dostawy. Zaproponowano również definicję długoterminowej umowy relacyjnej. W celu doprecyzowania zakresu książki oraz uczynienia argumentów silniejszymi i bardziej akceptowalnymi, w rozdziale drugim podkreślony zostanie zakres, w jakim książka koncentruje się na długoterminowych relacyjnych umowach dostawy w kolejnych rozdziałach.
Rozdział 3: W rozdziale trzecim omówione zostaną różne mechanizmy odnoszące się do trudności w wybranych przepisach krajowych, w CISG i w Zasadach UNIDROIT. W rozdziale tym zostanie wykazane, że dobra wiara jest często stosowana przy rozpatrywaniu kwestii związanych z trudnościami.
Rozdział 4: W rozdziale czwartym przeanalizowana zostanie dobra wiara w prawie krajowym, CISG i Zasadach UNIDROIT, aby odpowiedzieć na pytanie, w jaki sposób jest ona stosowana w przypadku trudności i dlaczego dobra wiara nie jest stosowana w prawie angielskim i australijskim. Argumentowane będzie, że wiele aspektów i poziomów dobrej wiary czyni ją odpowiednim narzędziem do rozwiązywania kwestii związanych z długoterminowymi relacyjnymi umowami dostawy w kontekście trudności.
Rozdział 5: W rozdziale piątym najpierw omówione zostaną konkretne przejawy dobrej wiary w umowach długoterminowych zgodnie z Zasadami UNIDROIT. Następnie zidentyfikowane zostaną luki i niejasności w zasadach leżących u podstaw Zasad UNIDROIT. Uznając, że ostatecznym celem książki nie jest opracowanie całkowicie nowego zbioru zasad w odniesieniu do trudności, rozdział ten przedstawi sugestie dotyczące sposobu poprawy jakości i promowania stosowania zasad dotyczących trudności przewidzianych w Zasadach UNIDROIT. Zasugeruje on, w jaki sposób zaradzić niedociągnięciom i rozwiać niejasności otaczające kwestię trudności zarówno z perspektywy materialnej, jak i proceduralnej. W rozdziale tym zaproponowano również podejście oparte na podwójnej konstrukcji i zasugerowano listę czynników, które powinny być brane pod uwagę przez sądy lub trybunały arbitrażowe przy ustalaniu, czy strony działały w dobrej wierze.
Rozdział 6: W rozdziale szóstym przeanalizowano znaczenie i konieczność relacyjnego i opartego na dobrej wierze rozumienia zasad dotyczących trudności w handlu międzynarodowym w przyszłości. Zostanie w nim szczegółowo opisane, dlaczego rozszerzenie zasady pacta sunt servanda na zasadę pacta sunt servanda bona fide jest innowacyjne i w jaki sposób może rozwiązać problemy związane z trudnościami zidentyfikowanymi w poprzednich rozdziałach.
