Dmuchająca koniczyna, padający deszcz

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Blowing Clover, Falling Rain

Zawartość książki:

Dziedzina teopoetyki bada sposoby, w jakie czynimy Boga (obecnym) - szczególnie poprzez język.

Ta książka bada kwestie teopoetyki, ponieważ odnoszą się one do centralnej poezji amerykańskiej wzniosłości. Oferuje świeże, teologiczne zaangażowanie w to, co krytyk literacki Harold Bloom nazywa amerykańską religią (transcendentalizm: mistycyzm Emersona).

W szczególności stara się zrehabilitować koncepcję polegania na sobie Emersona z zarzutu rażącego egoizmu, umieszczając ją w kontekście normatywnych mistycyzmów Wschodu i Zachodu. Podejmuje bardziej poetyckie podejście do czytania poezji o podłożu teologicznym, poprzez egzegezę czterech poetów wspólnie tworzących amerykański kanon religijny Blooma: Ralpha Waldo Emersona, Walta Whitmana, Wallace'a Stevensa i Harta Crane'a. Wykorzystuje zmodyfikowaną wersję starożytnego czterokrotnego alegorycznego sposobu czytania Pisma Świętego, aby wydobyć teologiczne wymiary czterech kwintesencji tekstów (Natura, Pieśń nad pieśniami, Niedzielny poranek, Lachrymae Christi), aby zaoferować bardziej pomysłowy sposób czytania pisarstwa wyobraźni.

Opierając się na twierdzeniu Emersona, że tak jak istnieje twórcze pisanie, istnieje twórcze czytanie, oraz twierdzeniu Blooma, że teoria poezji... musi być poezją, zanim będzie mogła być przydatna w interpretacji wierszy, pokazuje unikalne, realne sposoby, w jakie wiersze są w stanie uprawiać teologię - i wykonywać lub ucieleśniać teopoetyczne prawdy.