Dlvi: Sześć lat w arktycznej tundrze

Opinie czytelników

Pamiętnik „Dalvi” autorstwa Laury Galloway był szeroko chwalony za wciągającą narrację i szczerą eksplorację osobistego rozwoju, odporności i zanurzenia w kulturze. Czytelnicy docenili głębokie spostrzeżenia Galloway na temat ludzkich emocji, jej szczery portret życiowych wyzwań oraz żywy obraz arktycznego krajobrazu i kultury Lapończyków. Wiele recenzji podkreśla zdolność książki do inspirowania i rozrywki, często poruszając czytelników emocjonalnie. Jednak niektórzy mogą uznać intymne szczegóły jej przeszłości za nieco ciężkie.

Wciągająca i trzymająca w napięciu narracja, głęboki wgląd w ludzkie emocje, pięknie napisana z żywymi opisami, inspirująca historia o odporności i rozwoju osobistym, wciągająca eksploracja różnych kultur, głębia emocjonalna, powiązane tematy przynależności i uzdrowienia.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać eksplorację trudnych doświadczeń z dzieciństwa za emocjonalnie ciężką, niektórzy mogą oczekiwać więcej akcji lub rozwiązania z pobocznymi historiami, niektóre opisy mogą wydawać się zbyt szczegółowe dla tych, którzy szukają lżejszej lektury.

(na podstawie 34 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Dlvi: Six Years in the Arctic Tundra

Zawartość książki:

Test rodowodowy sugerujący, że dzieliła pewne DNA z ludem S Mi, rdzennymi mieszkańcami arktycznej tundry, podsycił w Laurze Galloway żądzę wędrówek.

Romans z pasterzem reniferów S Mi ostatecznie doprowadził ją do opuszczenia Nowego Jorku i wyjazdu do maleńkiego miasteczka Kautokeino w Norwegii. Kiedy jej nowy chłopak zostawił ją niespodziewanie po sześciu miesiącach, powrót do domu byłby łatwy i być może rozsądny.

Została jednak na sześć lat. D lvi to opowieść o pobycie Laury w wiosce reniferów na Arktyce, gdzie samotnie próbowała nauczyć się języka i odnaleźć się w odległej społeczności, dla której nie było przewodników ani instrukcji, jak się dopasować. Czas spędzony na Północy otworzył ją na nowy świat.

Przyniósł też coś jeszcze: pojednanie i spokój z traumatycznymi wydarzeniami, które wcześniej ją definiowały - nagłą śmiercią matki, gdy miała trzy lata, trudnym dzieciństwem i trwającym całe życie poszukiwaniem więzi i poczucia domu. Zarówno rozdzierający serce pamiętnik, jak i list miłosny do wyjątkowego krajobrazu regionu, D lvi z wielkim ciepłem i pokorą bada, co to znaczy naprawdę należeć.