Długi ogon traumy: A Memoir

Opinie czytelników

The Long Tail of Trauma autorstwa Elizabeth Wilcox to fascynujący i pięknie napisany pamiętnik, który bada pokoleniowy wpływ traumy poprzez doświadczenia trzech pokoleń kobiet w rodzinie Wilcox. Książka ta łączy osobistą narrację z psychologicznymi spostrzeżeniami, zagłębiając się w złożoność relacji między matką a córką oraz trwałe skutki historycznej traumy. Czytelników wciąga elokwentna proza autorki i intymny portret zmagań jej rodziny, dzięki czemu jest to lektura skłaniająca do refleksji, która rezonuje ze współczesnymi kwestiami zdrowia psychicznego i więzi rodzinnych.

⬤ Wciągająca i pięknie napisana proza
⬤ fascynująca eksploracja traumy pokoleniowej
⬤ przemyślane spostrzeżenia psychologiczne
⬤ zapewnia nowe spojrzenie na dynamikę matka-córka
⬤ łączy osobiste i historyczne narracje
⬤ istotne dla współczesnych kwestii
⬤ gorąco polecana przez wielu recenzentów.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważali, że było w niej zbyt wiele introspekcji i dramatyzacji
⬤ kilku uznało strukturę narracji za trudną
⬤ sporadyczne niejasne rozróżnienie między faktyczną historią a wymyślonymi scenariuszami
⬤ może nie rezonować z tymi, którzy szukają czysto historycznej fikcji.

(na podstawie 30 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Long Tail of Trauma: A Memoir

Zawartość książki:

Tak zaczyna się ten wielopokoleniowy pamiętnik, który bada matczyną historię autorki związaną z powtarzającą się traumą, separacją, niekorzystnymi doświadczeniami z dzieciństwa (ACES) i ich wpływem na zdrowie psychiczne.

Na tle dwudziestoletniego dialogu ze swoją matką Barbarą, która od dawna cierpi na niezdiagnozowane PTSD, autorka Elizabeth Wilcox rozpoczyna swoją matczyną historię od narodzin swojej nieślubnej babci Violet dla niemieckiej służącej pod Londynem w 1904 roku. Za namową swojej matki, Wilcox kontynuuje śledzenie życia Violet i jej matki Barbary, z których obie są głęboko dotknięte macierzyńską separacją i złożoną traumą, którą przeżyły z powodu wojny.

Poprzez podwójną oś czasu, która jest zarówno współczesna, jak i historyczna, Wilcox splata udokumentowane i wyobrażone głosy kobiet, które ją poprzedziły. Historyczna narracja rozpoczyna się od młodej Violet, która przeżywa wielokrotne rozłąki: z matką do szóstego roku życia, z ojczymem niemieckim Żydem podczas I wojny światowej w wieku dziesięciu lat i z własną trzyletnią córką Barbarą, gdy jej rodzina ucieka bez niej z Holandii podczas inwazji Hitlera. Później umieszczona w pociągu do Walii ze swoim osiemnastomiesięcznym bratem Nevillem podczas operacji Pied Piper, Barbara tragicznie znosi również wędrowne dzieciństwo w domach zastępczych, szkołach z internatem i znęcaniu się.

W tej fascynującej pracy Wilcox zręcznie łączy odkrycia psychologiczne, które odkrywa jako dziennikarka i pisarka w dziedzinie wczesnej edukacji i zdrowia psychicznego, zapewniając lepsze zrozumienie wpływu niekorzystnych doświadczeń z dzieciństwa na samopoczucie i zdrowie psychiczne dorosłych. Poprzez swoją matkę Barbarę, która z powodzeniem wychowała siedmioro dzieci pomimo trudnej przeszłości, Wilcox pokazuje również, co oznacza rodzicielstwo z intencją, przebaczeniem i bezwarunkową miłością.