Długa droga do Pustynnej Burzy i dalej: Rozwój precyzyjnych bomb kierowanych

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

The Long Road to Desert Storm and Beyond: The Development of Precision Guided Bombs

Zawartość książki:

Niniejszy artykuł analizuje długi rozwój precyzyjnych bomb kierowanych, aby pokazać, że dokładność osiągnięta w Pustynnej Burzy była ewolucją, a nie rewolucją w wojnie powietrznej. Ewolucja ta trwa nadal i daje ofensywnym siłom powietrznym przewagę nad obroną.

Rozwój bomb kierowanych rozpoczął się podczas pierwszej wojny światowej od torped lotniczych. Podczas II wojny światowej niemieckie bomby Fritz X i Hs-293 były bombami naprowadzanymi wizualnie i obie odniosły sukces w walce z aliancką żeglugą. Wojskowy Korpus Lotniczy również opracował szeroką gamę bomb telewizyjnych, termicznych, radarowych i naprowadzanych optycznie.

Naprowadzany optycznie AZON odniósł sukces w Birmie, a naprowadzany radarowo Bat był skuteczny przeciwko japońskim statkom. Podczas wojny koreańskiej bomby kierowane optycznie RAZON i TARZON odniosły pewien sukces. W Wietnamie bomby naprowadzane laserowo Paveway I i bomby naprowadzane telewizyjnie Walleye odniosły sukces na znacznie szerszą skalę.

Paveway II i III, Walleye II i GBU-15 zostały opracowane i pomyślnie przetestowane bojowo w latach 70. i 80. Kiedy w 1991 roku rozpoczęła się Pustynna Burza, istniało bardzo niewiele broni kierowanych, które nie zostały intensywnie przetestowane na poligonach i w warunkach bojowych.

Precyzja zademonstrowana światu podczas Pustynnej Burzy zaczęła ewoluować, gdy po raz pierwszy pomyślano o sile powietrznej jako nowym wymiarze prowadzenia wojny i była daleka od rewolucji. Obecnie ciągły rozwój obrazowania w podczerwieni, radaru laserowego, radaru z syntetyczną aperturą i autonomicznych radarów fal milimetrowych dodatkowo zwiększa elastyczność, zasięg i skuteczność bomb kierowanych.