Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje książki „The Long Road to Baghdad” autorstwa Lloyda Gardnera odzwierciedlają mieszankę podziwu dla jej krytycznego spojrzenia na politykę zagraniczną Stanów Zjednoczonych, szczególnie w kontekście wojen w Iraku, oraz krytyki jej metod i sposobu prezentacji. Podczas gdy niektórzy czytelnicy chwalą jego głębię i znaczenie dla współczesnych kwestii, inni uważają, że brakuje mu osobistych badań i wciągającej historii.
Zalety:⬤ Oferuje dogłębną i krytyczną analizę polityki zagranicznej Stanów Zjednoczonych, zwłaszcza w odniesieniu do wojen w Iraku.
⬤ Zapewnia niezbędny kontekst historyczny i ciągłość od ery po II wojnie światowej do teraźniejszości.
⬤ Wykorzystuje bogactwo cytatów i udokumentowanych dowodów z różnych źródeł.
⬤ Gardner jest uznawany za utalentowanego pisarza, który sprawia, że złożone narracje historyczne są przystępne i wciągające.
Wady:⬤ Niektórzy recenzenci krytykują oparcie się na doniesieniach prasowych i cytatach, a nie na osobistych wywiadach lub relacjach z pierwszej ręki.
⬤ Styl książki jest opisywany jako nudny i pozbawiony życia, nie angażując niektórych czytelników.
⬤ Istnieją obawy dotyczące braku głębszej analizy wykraczającej poza narrację medialną, a niektórzy uważają, że czyta się ją jak zbiór nagłówków.
(na podstawie 5 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Long Road to Baghdad: A History of U.S. Foreign Policy from the 1970s to the Present
Zawartość książki:
Historyk dyplomacji analizuje idee, politykę i działania, które doprowadziły od Wietnamu do wojny w Iraku i katastrofalnej roli Ameryki na Bliskim Wschodzie.
"To, co pewnego dnia będzie się wyróżniać, to nie wyjątkowość George'a W. Busha, ale ciągłość od doktryny Cartera do "szoku i przerażenia" w 2003 r." --z "Długiej drogi do Bagdadu".
W tej odkrywczej narracji o drodze Ameryki do "nowej najdłuższej wojny", jeden z czołowych historyków dyplomacji wydobywa głębokie historyczne korzenie amerykańskiej przygody w Iraku. Obszerna i autorytatywna narracja Lloyda Gardnera umieszcza wojnę w Iraku w kontekście polityki zagranicznej USA od czasów Wietnamu, przedstawiając konflikt jako rozdział w znacznie szerszej historii - w ostrym kontraście do dominującej narracji, która koncentruje się niemal wyłącznie na działaniach administracji Busha w miesiącach poprzedzających inwazję.
Gardner naświetla ważny historyczny wątek łączący obronę amerykańskiej interwencji w Azji Południowo-Wschodniej przez Walta Whitmana Rostowa, próby Zbigniewa Brzezińskiego przeniesienia amerykańskiej potęgi do "łuku kryzysu" (z Iranem w jego centrum) oraz wysiłki dwóch administracji Busha, w oddzielnych wojnach w Iraku, w celu ustanowienia "strefy lądowania" w tym niezwykle ważnym regionie. O wiele bardziej niepokojąca niż zwykły spisek mający na celu zabezpieczenie ropy naftowej, relacja Gardnera wyjaśnia wojnę w Iraku jako konieczny wynik półwiecznej, skazanej na porażkę polityki USA.
"Niezbędny elementarz powolnej pożogi amerykańskiej polityki zagranicznej". -- Kirkus Reviews.
