Dlaczego zaginął USS Thresher (Ssn 593)

Opinie czytelników

Książka jest szczegółowym i autorytatywnym badaniem zatonięcia USS Thresher, przedstawiającym dobrze zbadane teorie i kwestionującym poprzednie oficjalne wnioski. Łączy w sobie analizę techniczną z osobistymi relacjami, co czyni ją ważną lekturą dla osób zainteresowanych historią okrętów podwodnych.

Autor przedstawia dobrze popartą i wiarygodną teorię, wykorzystuje obszerną dokumentację, w tym nowo ujawnione tajne materiały, i zapewnia dokładne wyjaśnienie faktów technicznych dostępnych dla przeciętnego czytelnika. Spostrzeżenia doświadczonego analityka akustycznego nadają narracji autorytetu i są określane jako lektura obowiązkowa dla miłośników okrętów podwodnych i historii.

Niektórzy czytelnicy uważają, że książka jest zbyt techniczna i mogłaby skorzystać z bardziej zwięzłej narracji. Pojawiają się głosy krytyczne dotyczące dostrzegalnej stronniczości we wnioskach autora, w szczególności w zwalnianiu niektórych stron z odpowiedzialności. Ponadto zauważono, że książka zawiera powtarzające się dyskusje na temat USS Scorpion, co niektórzy uznali za rozpraszające, wraz z pewnymi błędami korekty.

(na podstawie 10 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Why the USS Thresher (Ssn 593) Was Lost

Zawartość książki:

Amerykański atomowy okręt podwodny THRESHER (SSN-593) został utracony, ponieważ nie przestrzegano standardowych procedur kompensacyjnych w celu dostosowania do kompresji kadłuba podczas głębokiego zanurzenia w dniu 10 kwietnia 1963 roku. W rezultacie THRESHER był ciężki (o ujemnej pływalności) na głębokości testowej (1300 stóp) i nie był w stanie usunąć balastu, ponieważ chłodzenie adiabatyczne zamroziło wilgoć w przewodach powietrznych do zbiorników balastowych, blokując te przewody.

Działanie głównych pomp chłodziwa reaktora w trybie FAST (2-biegunowym) mogło przyczynić się do wyłączenia reaktora i utraty napędu o godzinie 0909. 0R (czasu lokalnego). THRESHER zatonął ze średnią prędkością 120 stóp/min z głębokości testowej (1300 stóp) o 09:09. 0R do zawalenia się o 09:18:24R na głębokości 2400 stóp (1070 psi) w 1/20 sekundy, zbyt szybko, aby zostać rozpoznanym poznawczo przez osoby na pokładzie, które - choć wiedziały, że zawalenie jest nieuchronne - nigdy nie zdawały sobie sprawy, że to się dzieje.

Sąd Śledczy Marynarki Wojennej (COI) odrzucił wyniki własnego testu, który jednoznacznie wykazał, że zalanie na głębokości testowej - oceniana przez COI przyczyna katastrofy - byłoby katastrofalnym zdarzeniem.

Zdarzenie to nie zostałoby zgłoszone przez THRESHER do jej okrętu eskortującego, USS SKYLARK (ASR 20), o godzinie 09:13, jako „doświadczanie niewielkich trudności”. Liczne dowody - omówione szczegółowo w Rozdz.

1 niniejszej oceny - potwierdzają, że przed zawaleniem się kadłuba ciśnieniowego na dużej głębokości nie doszło do zalania.