Dlaczego wybory w Iranie w 2021 r. będą inne: Wybuchowe społeczeństwo, zbliżający się bojkot, bezprecedensowa czystka

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 3 głosach.

Oryginalny tytuł:

Why Iran's 2021 Election Is Different: Explosive Society, Impending Boycott, Unprecedented Purge

Zawartość książki:

Niniejszy raport podkreśla różnicę między wyborami w 2021 r. a wszystkimi poprzednimi 12 wyborami prezydenckimi w Iranie.

Podczas gdy każde wybory od 1979 r. zostały sfałszowane, służyły one nadaniu rządzącej teokracji pozorów demokracji i republikanizmu. Wybory w 2021 r. są jednak zupełnie inne, ponieważ Iran w 2021 r. stoi u progu fundamentalnej transformacji.

Chamenei uważa, że jego reżim jest coraz słabszy i coraz bardziej podatny na zagrożenia po serii powstań od 2017 r., endemicznej korupcji i bankrutującej gospodarce. Wybuchowy stan irańskiego społeczeństwa znalazł odzwierciedlenie w miażdżącym ciosie bojkotu wyborów parlamentarnych w 2020 r. oraz w rosnącej sile ogólnokrajowej zorganizowanej opozycji. Wszystkie te kryzysy są potęgowane przez zaciekłe walki frakcyjne. W obliczu tych realiów Chamenei zdecydował się zewrzeć szeregi i skonsolidować władzę w rękach tych, którzy są mu absolutnie lojalni, aby zapobiec sejsmicznej zmianie, o której wie, że nadchodzi.

W wyniku działań podjętych przez Najwyższego Przywódcę, Rada Strażników zdyskwalifikowała kilku długoletnich przedstawicieli establishmentu, w tym przede wszystkim Alego Larijaniego, byłego przewodniczącego parlamentu reżimu przez 12 lat. Larijani, były generał brygady IRGC i sekretarz Najwyższej Rady Bezpieczeństwa Narodowego, był starszym doradcą Chameneiego i członkiem jego wewnętrznego kręgu.

Chamenei zrezygnował teraz z farsy "umiarkowanych i twardogłowych" na rzecz zapewnienia prezydentury wybranemu przez siebie kandydatowi, szefowi sądownictwa Ebrahimowi Raisi, znanemu ze swojej kluczowej roli, jako zastępca prokuratora Teheranu i członek "komitetu śmierci", w egzekucjach aż 30 000 więźniów politycznych, głównie działaczy Ludowej Organizacji Mojahedinów Iranu (MEK) w 1988 roku. Raisi rozpoczął swój awans w hierarchii reżimu, zlecając setki innych egzekucji na początku lat 80-tych.

Pozbywając się swojego wewnętrznego kręgu na rzecz Raisiego, swojego najbardziej lojalnego sojusznika, Chamenei będzie w dużej mierze polegał na Raisim, a także na IRGC, aby przeciwdziałać powszechnemu niezadowoleniu, tak jak będzie polegał na Siłach Qods, aby rozszerzyć swoje proxy w Syrii, Libanie i Iraku. Im bardziej izoluje się w kraju, tym bardziej musi liczyć na takie represyjne instytucje.

Te wybory oznaczają koniec gier i maskarad. Jest teraz oczywiste, że prawdziwa walka toczy się między ludźmi i zorganizowaną opozycją dążącą do wolności i demokracji z jednej strony, a całym reżimem kierowanym przez Chamenei i Raisiego i zasilanym przez IRGC z drugiej strony.

Czystka wyborcza jest jednak tylko prowizorką, która prawdopodobnie przyniesie odwrotny skutek, biorąc pod uwagę kruchy stan reżimu. Chamenei zraził do siebie znaczną część establishmentu i jeszcze bardziej zawęził bazę władzy teokracji. Sytuacja zmieniła się na korzyść obywateli, którzy powinni odpowiedzieć Najwyższemu Przywódcy masowym bojkotem, będącym drugą stroną ich pragnienia zakończenia rządów ajatollahów i ustanowienia wolnej i demokratycznej republiki.