Dixie Heretic: The Civil Rights Odyssey of Renwick C. Kennedy
Biografia życia i czasów pastora i reformatora społecznego Renwicka C. Kennedy'ego.
Zaczerpnięta z około 5000 listów, sześciu dekad codziennych zapisków i obszernych wywiadów, Dixie Heretic: The Civil Rights Odyssey of Renwick C. Kennedy" to biografia Renwicka C. Kennedy'ego (1900-1985), pastora z Czarnego Pasa w Alabamie. Tennant McWilliams przedstawia nieskazitelną relację z krętych wysiłków Kennedy'ego, aby uczynić swoich kongregantów i innych południowych białych "lepszymi chrześcijanami".
Kennedy pochodził z "wiejskiej" Karoliny Południowej, miejsca pełnego szkocko-irlandzkich prezbiterian reformowanych - ludzi biblijnej nieomylności, indywidualnej pobożności i zbawienia. W 1927 roku, po zmieniającym życie wykształceniu teologicznym w Princeton, przeniósł się do Camden w Alabamie, siedziby hrabstwa Wilcox. Tam uwierzył, że Bóg ma dla niego mandat: zmienić "półchrześcijański" konserwatyzm i często brutalne zachowania rasowe wokół niego. Jako neo-ortodoksyjny protestant, Kennedy nigdy nie odrzucał dosłownego podejścia do Biblii. Mimo to, wychodząc z "w pełni chrześcijańskiej" Ewangelii Społecznej, wzywał do zmiany zachowań rasowych. Ostatecznie doprowadziło go to do opublikowania konfrontacyjnych opowiadań i esejów w Christian Century i New Republic - w większości osadzonych w fikcyjnym "Yaupon County".
Podczas II wojny światowej Kennedy służył jako kapelan w słynnym 102 Szpitalu Ewakuacyjnym. Wrócił do domu z nadzieją, że zwycięstwo aliantów pobudzi Amerykanów do walki z segregacją rasową, tak jak walczyli z faszyzmem rasowym w Europie. Ruch Dixiecrat w 1948 roku rozwiał te nadzieje, zmieniając jego neoortodoksyjny optymizm w cynizm. Jego nadzieja znalazła przelotne odrodzenie w ruchu na rzecz praw obywatelskich, a Kennedy po cichu przewodził desegregacji na Uniwersytecie Troy, gdzie był administratorem. Jednak zabójstwa z tamtego okresu, w połączeniu z George'em Wallace'em i wzrostem liczby białych republikanów z południa, regularnie przywracały mu sfrustrowane nadzieje z 1948 roku i sprzyjały pesymizmowi co do prawdziwie odmienionych serc, które zabrał ze sobą do grobu w 1985 roku.
