(Dis)Agree: Exploring Agreement Mechanisms
Porozumienie odgrywa kluczową rolę w generatywnej teorii języka naturalnego. Od niedawna minimalistyczny paradygmat sugeruje utworzenie oddzielnej operacji: Agree - dla porozumienia, obok Merge - rekurencyjnej operacji budowania struktury i Move - operacji przemieszczania w gramatyce.
Chociaż wydaje się, że Agree jest dobrze poparte licznymi danymi empirycznymi, istnieją powody, by wątpić w istnienie takiej operacji w gramatyce. Pojawienie się minimalizmu w teorii lingwistycznej wymaga zwątpienia we wszystkie atrybuty zdolności językowych, które wydają się dla niej unikalne. Jeśli język jest częścią poznania, reszta poznania powinna być odzwierciedlona w jego działaniu, wykluczając w ten sposób możliwość, że organ językowy wyróżnia się tym, że jest zbyt idiosynkratyczny.
Zgoda jest bardzo specyficzna dla języka, a jednak literatura, która chętnie ją akceptuje, prawie nigdy nie próbuje zlokalizować jej w domenie poznawczej. Niniejsza książka podejmuje wysiłek w tym kierunku i pokazuje, że operacja ta nie jest konceptualnie niezbędna dla systemu językowego.
Nie można jej uzasadnić ogólnymi względami ekonomicznymi. Oprócz tych konceptualnych argumentów, książka podejmuje również konstrukcje porozumienia na odległość z języków tak różnych jak baskijski, chamorro, czukcze, hindi-urdu, islandzki, innu-aimun, itelmen, japoński, kaszmirski, passamaquoddy i tsez, aby pokazać, że to, co na pierwszy rzut oka wydaje się dowodem na porozumienie, przy bliższej inspekcji okazuje się być przykładami lokalnych, siostrzanych relacji w gramatyce.
(Dis)Agree: Exploring Agreement Mechanisms zainteresuje językoznawców i kognitywistów, zwłaszcza studentów i badaczy teorii składni i interfejsów umysł-język na poziomie magisterskim i wyższym.
