Dimensionism: Sztuka nowoczesna w epoce Einsteina

Opinie czytelników

Książka oferuje świeże spojrzenie na sztukę nowoczesną, badając wpływ koncepcji naukowych z początku XX wieku na artystów. Została doceniona za swoją głębię i zdolność do zmiany postrzegania znanych artystów, choć krytykowano ją za to, że nie była pierwszą, która poruszyła ten temat.

Zapewnia głębokie zanurzenie w związku między nauką a sztuką, wprowadza mniej znane koncepcje, takie jak Manifest Dimensionist, zmienia postrzeganie znanych artystów i jest uważany za ważny dodatek do współczesnej literatury artystycznej.

Twierdzi, że jest pierwszą, która udokumentowała ten związek, ale przeciwstawia się istnieniu wcześniejszych prac na ten temat, co sugeruje brak uznania wcześniejszych badań.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Dimensionism: Modern Art in the Age of Einstein

Zawartość książki:

Pierwsza książka dokumentująca reakcję artystów początku XX wieku na nowe naukowe koncepcje rzeczywistości.

Na początku XX wieku, pod wpływem postępów w nauce, w tym teorii względności Einsteina i nowych potężnych soczewek mikroskopowych i teleskopowych, artyści zostali zainspirowani do rozszerzenia swojej sztuki - aby uchwycić nową metarealność, która wykracza poza ludzką percepcję do niewidzialnych wymiarów. W 1936 roku węgierski poeta Charles Sirat był autorem Manifestu Dimensionist, sygnalizującego nowy ruch, który wzywał artystów do przekroczenia "wszystkich starych granic i barier sztuki". Manifest był pierwszą próbą usystematyzowania masy zmian, które obecnie nazywamy sztuką nowoczesną, i został poparty przez imponującą plejadę artystów, w tym Jeana Arpa, Alexandra Caldera, Roberta Delaunaya, Sonię Delaunay, Cara Domela, Marcela Duchampa, Wassily'ego Kandinsky'ego, Joan Mir, L szl Moholy-Nagy, Bena Nicholsona, Enrico Prampoliniego i Sophie Taeuber-Arp. Dimensionism to pierwsza książka w języku angielskim, która bada, w jaki sposób ci i inni "wymiarowcy" zareagowali na przełomowe odkrycia naukowe swojej epoki.

Książka, która towarzyszy wystawie objazdowej, zawiera reprodukcje prac pierwszych zwolenników manifestu oraz takich artystów jak Georges Braque, Joseph Cornell, Helen Lundeberg, Man Ray, Herbert Matter, Isamu Noguchi, Pablo Picasso, Kay Sage, Patrick Sullivan i Dorothea Tanning. Zawiera również eseje wybitnych historyków sztuki, które analizują prawie zapomniany tekst Sirata i artystów, którzy poszukiwali środków wyrazu, które zatarłyby stare koncepcje i parametry. Po raz pierwszy w języku angielskim pojawia się własna "Historia Manifestu Dimensionist" Sirata, napisana w 1966 roku. Książka przywraca do obiegu dawno zapomniany głos i tekst.

Artyści

Alexander Archipenko, Jean Arp, Herbert Bayer, Georges Braque, Alexander Calder, Joseph Cornell, John Covert, Robert Delaunay, Sonia Delaunay, C sar Domela, Marcel Duchamp, Harold Edgerton, Max Ernst, Naum Gabo, Barbara Hepworth, Wassily Kandinsky, Gerome Kamrowski, Frederick Kann, Helen Lundeberg, Man Ray, Andr Masson, Roberto Matta, Herbert Matter, Joan Mir, Szl Moholy-Nagy, Henry Moore, Nina Negri, Ben Nicholson, Isamu Noguchi, Gordon Onslow Ford, Wolfgang Paalen, Antoine Pevsner, Pablo Picasso, Enrico Prampolini, Anton Prinner, Kay Sage, Charles Sirat, Will Henry Stevens, Patrick Sullivan, Sophie Taeuber-Arp, Yves Tanguy, Dorothea Tanning.

Wydane we współpracy z Mead Art Museum, Amherst College.