Jak można historiograficznie obserwować opór? Niniejsza praca przyjmuje perspektywę praktyczno-teoretyczną i podejście interdyscyplinarne, aby pokazać dynamikę praktyki dominacji i oporu na przykładzie okresu transformacji politycznej w latach 1902-1910 w Kolonii Przylądkowej. Autor pokazuje, w jaki sposób radykalizujące się administracyjne strategie wykluczenia i pozbawienia praw obywatelskich spotkały się z taktycznymi działaniami osób marginalizowanych rasowo.
Aktywiści mieszczą się w szerokim spektrum idei politycznych, sposobów działania i taktyk. Ich walka była skierowana nie tylko przeciwko konkretnym praktykom wykluczenia i pozbawienia praw obywatelskich, ale także przeciwko kategoriom znaczeniowym, które je umożliwiały.
Polifoniczny opór przeciwko kolonialnemu państwowemu systemowi białej supremacji został zorganizowany poprzez praktyki reprezentacji i mobilizacji. Znaczenie tej pracy polega nie tylko na bardzo wnikliwej pracy źródłowej na temat dotychczas mało zauważanej, ale doniosłej epoki historii RPA, ale także na metodologicznej konceptualizacji, która jest wzbogacona o podejścia socjologiczne, literackie i medioznawcze.