Ocena:
Recenzje podkreślają literackie znaczenie Hermanna Ungara jako autora przyćmionego przez Kafkę, opowiadając się za jego dziełami jako wyjątkową alternatywą dla stylu Kafki. Pomimo trudnych tematów i pewnego dyskomfortu związanego z postaciami, czytelnicy uważają książkę za wciągającą i wartą przeczytania.
Zalety:Wciągająca alternatywa dla Kafki, bogata eksploracja literatury żydowsko-niemieckiej, wyjątkowe i złożone postacie oraz styl pisania, który rezonuje z epoką.
Wady:Postacie są niepokojące i mogą wywoływać silne negatywne emocje, styl pisania może być trudny lub nietypowy dla niektórych czytelników.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
Hermann Ungar (1893-1929) był morawsko-żydowskim pisarzem. Ungar był uważany za samotnika w praskim kręgu wokół Franza Kafki, Ernsta Weißa i Maxa Broda.
Z książki: „Polzer otrzymał obraz od swojej matki. Święty wisiał kiedyś w pokoju jego matki, pośród innych kolorowych obrazów świętych. Matka Polzera była pobożną kobietą.
Codziennie wlewała oliwę do lampki, która wisiała u stóp Zbawiciela na ciemnej klatce schodowej i płonęła migocząc dzień i noc.
Zabierała go też ze sobą do kościoła. Franz Polzer dobrze pamięta swoje pierwsze wizyty w kościele.
Klęczał obok matki pod dużymi ciemnymi obrazami, poruszony przerażającymi obrazami. Bał się krwawiących postaci męczenników, a jednak nie mógł oderwać od nich wzroku. Byli na wpół ubrani, ich ciała były pomalowane na czerwono, a twarze zwrócone ku górze, zniekształcone cierpieniem.
Polzer opuścił kościół przygnębiony obrazami grzechów i tortur oraz przerażony myślą o naruszeniu sacrum. Przestał regularnie uczęszczać do kościoła, gdy zamieszkał z Karlem Fantą. Od tego momentu uczęszczał do kościoła rzadko i potajemnie”.
