Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Praca dyplomowa z roku 2014 w obszarze tematycznym Muzyka - Różne, stopień: 1,0, Technische Universitt Dortmund (Institut fr Musik und Musikwissenschaft), kierunek: Au erschulische Musikpdagogik / Musikvermittlung, język: niemiecki, streszczenie: Jako nauczyciel światowej klasy pianistów Światosława Richtera i Emila Gilelsa, Heinrich Neuhaus zyskał światową uwagę jako pedagog fortepianu w kręgach zawodowych. Jego wybitne osiągnięcia jako profesora w Konserwatorium Moskiewskim są nadal niekwestionowane - ponad 50 lat po jego śmierci - a jego podręcznik „Sztuka gry na fortepianie” jest wysoko ceniony.
Niniejsza praca poświęcona jest pracy Neuhausa jako pedagoga fortepianu. Oprócz prezentacji wybranych podejść metodologicznych, jego praca została skategoryzowana w szerokim kontekście historycznego rozwoju metodologii fortepianu i jej warunków wstępnych.
Jest to ściśle powiązane z powstaniem wyrafinowanej literatury fortepianowej w XIX wieku, pojawieniem się wirtuozerii i osiągnięciami w budowie pianoforte. Praca Neuhausa z pewnością może być postrzegana w tradycji tych wydarzeń.