Autorka proponuje alternatywne odczytanie męskich postaci w fikcyjnych tekstach Elfriede Jelinek.
Wyjaśnia, w jaki sposób postacie w tekstach narracyjnych Jelinek mogą wpływać na czytelnika, gdy podstawą ich odbioru są koncepcje teorii płci. Następnie staje się jasne, że Jelinek pojmuje swoje postacie w sposób, który umożliwia sformułowanie krytyki panujących patriarchalnych warunków poprzez jej koncepcje postaci.
Bohaterowie są skazani na porażkę, ponieważ nie są w stanie spełnić wymagań, jakie stawia przed nimi patriarchat wraz z ucieleśnieniem hegemonicznej męskości. Przedstawione są satyryczne karykatury zdesperowanych męskości, które ostatecznie ujawniają absurdalność patriarchatu.