Did Ye Hear Mammy Died?

Opinie czytelników

Wspomnienie „Did Ye Hear Mammy Died?” autorstwa Séamas O'Reilly to pełna humoru i przejmująca refleksja na temat żałoby w dzieciństwie i dorastania w dużej rodzinie w Irlandii Północnej. Autor umiejętnie łączy humor ze szczerą opowieścią, oferując wgląd w złożoność straty i dynamiki rodzinnej. Podczas gdy wielu czytelników uważa, że książka jest zarówno zachwycająca, jak i poruszająca, niektórzy krytykują ją za brak głębszej eksploracji żałoby, porównując ją niekorzystnie do bardziej literackich dzieł.

Wciągający i humorystyczny styl pisania, anegdoty, które można odnieść do siebie, mocne przedstawienie postaci, skuteczne połączenie humoru i smutku, przystępny i łatwy do odczytania format oraz unikalny wgląd w żałobę z dzieciństwa i życie rodzinne.

Niektórzy czytelnicy uważają, że brakuje jej głębi w odkrywaniu żałoby, postrzegając ją jako beztroską i mniej intensywną w porównaniu do innych pamiętników; kilku kwestionuje autentyczność nostalgicznego obrazu życia rodzinnego, sugerując, że może wydawać się idylliczny lub zbyt sentymentalny.

(na podstawie 86 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Wzruszający i przezabawny rodzinny pamiętnik o dorastaniu jako jeden z jedenaściorga rodzeństwa wychowywanego przez samotnego ojca w Irlandii Północnej pod koniec konfliktów.

Po przedwczesnej śmierci matki, pięcioletni Seamas i jego dziesięcioro (dziesięcioro! ) rodzeństwa zostało pozostawionych pod opieką kochającego, ale, co zrozumiałe, znękanego ojca. W tym całkowicie zachwycającym pamiętniku podążamy za Seamasem i resztą jego hałaśliwego klanu, gdy uczą się gotować, sprzątać, prać i walczyć (często zabawnie), aby utrzymać płynne funkcjonowanie gospodarstwa domowego i stać się dorosłymi pod nieobecność kobiety, która trzymała ich razem. Po drodze widzimy, jak Seamas przeżywa różne przygody: Jest czas, kiedy okna rodziny zostały wysadzone przez bombę IRA; czas, kiedy ksiądz pobłogosławił ich trzynastoosobową przyczepę kempingową przed wyjazdem na wakacje, na których ledwo uniknęli śmierci; czas, kiedy Seamas pracował jako przewodnik w muzeum krasnoludków podczas recesji; i oczywiście czas, kiedy nieumyślnie znalazł się na ketaminie podczas serwowania drinków prezydentowi Irlandii.

Przez to wszystko, sympatyczny, rudowłosy Seamas raczy nas swoim połączeniem dowcipu, absurdu i czułości, tworząc uroczy i niezapomniany portret dziwnie gigantycznej rodziny w poszukiwaniu pozorów normalności.