Dialogues de vaincus: la prison de Clairvaux - Janvier-dcembre 1950

Opinie czytelników

Recenzje prezentują mieszane spojrzenie na książkę, uznając jej jakość literacką, jednocześnie krytykując ideologiczne stanowisko autorów. Książka została doceniona za oferowanie zniuansowanego spojrzenia na historię, w szczególności na II wojnę światową, ale niektórzy czytelnicy nie zgadzają się z interpretacjami autorów.

⬤ Wysokiej jakości pisarstwo i język
⬤ zapewnia nowe spojrzenie na historię
⬤ polecana dla osób zainteresowanych studiami nad II wojną światową
⬤ zachęca do eksploracji poza głównym nurtem narracji.

⬤ Niezgoda z poglądami autorów
⬤ może nie spodobać się czytelnikom, którzy nie lubią ich ideologicznego podejścia
⬤ niektórzy czytelnicy uznają temat za kontrowersyjny.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Dialogues de vaincus: la prison de Clairvaux - Janvier-dcembre 1950

Zawartość książki:

Nie powiesz mi, że czegoś żałujesz.

Nie, niczego nie żałuję. Mówię sobie po prostu: miałem rację, krytykując uciekinierów, burżuazyjnych kretów, wszystkich tych, którzy chowali się w domu, gdy sytuacja stawała się trudna, i jestem zadowolony, że nie należę do ich rodzaju. Ale na wyższym poziomie powiedziałem „nie” społeczeństwu dwudziestolatków. Czy ideałem niezłomności, męskości samej w sobie, nie byłoby zdecydowane przeciwstawienie się wybuchom wściekłości, entuzjazmu i niesmaku, które zmieniły nas w partyzantów wiary politycznej?

Cousteau -Do tego naprawdę trzeba być nadczłowiekiem. Nie ma sprawiedliwości. I ten brak nie ogranicza się do naszego przypadku. Sprawiedliwość nigdy nie istnieje. Nigdy jej nie było. I nigdy nie będzie. Przynajmniej na tej ziemi. A ponieważ nie jesteśmy na tyle infantylni, by oddawać się nazarejskim bajkom o sprawiedliwości w życiu pozagrobowym, równie dobrze możemy się z tym pogodzić. Prawo i sprawiedliwość to konstrukty filozoficzne. Jeśli trochę przeanalizujesz system, zawsze wrócisz do starego prawa dżungli, tj. prawa najsilniejszego. To jest solidne. Zorganizowane społeczeństwo eliminuje swoich wrogów. Ci, którzy są właścicielami ziemi, jedzą swój własny stek. Rządzący gang unicestwia jednostki lub grupy, które go niepokoją.