Dialogues as a Dynamic Framework for Logic
Logika dialogiczna została zaproponowana pod koniec lat 50. przez Paula Lorenzena, a następnie opracowana przez Kuno Lorenza.
Podstawową ideą dialogicznego podejścia do logiki, zainspirowanego "znaczeniem jako użyciem" Wittgensteina, jest to, że znaczenia stałych logicznych są nadawane przez normy lub reguły ich użycia; i stanowi alternatywę zarówno dla semantyki modelowo-teoretycznej, jak i dowodowo-teoretycznej. Dialogiczne podejście do logiki nie jest konkretnym systemem logicznym, ale raczej opartą na regułach strukturą semantyczną, w której można rozwijać, łączyć i porównywać różne logiki.
W rzeczywistości, w 1997 roku Shahid Rahman i Helge Rueckert zaczęli rozwijać te ramy daleko poza początkowe prace nad logiką intuicjonistyczną i klasyczną i zastosowali podejście dialogiczne do różnych logik nieklasycznych. Niniejsza książka zawiera niektóre z najważniejszych artykułów, które zapoczątkowały ten rozwój.