Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka jest chwalona za wnikliwą i oryginalną analizę Projektu Arkady Waltera Benjamina. Buck-Morss jest uznawana za swoją inteligencję i głębokie zrozumienie pracy Benjamina, dzięki czemu książka jest cennym źródłem wiedzy zarówno dla naukowców, jak i studentów. Niektórzy czytelnicy zauważyli jednak problemy z jakością edycji i wspomnieli, że niektóre części książki mogą wydawać się zbyt długie.
Zalety:Wysoce inteligentna analiza, wnikliwe badania, przystępny styl pisania, cenny dla zrozumienia Projektu Arkady Benjamina, pozytywnie przyjęty przez studentów i naukowców, terminowa dostawa i doskonały stan chwalony.
Wady:Obecność literówek i kwestie redakcyjne krytykowane, niektóre sekcje mogą wydawać się zbyt długie.
(na podstawie 8 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Dialectics of Seeing: Walter Benjamin and the Arcades Project
Zawartość książki:
Opus magnum Waltera Benjamina było książką, której nie dożył.
W The Dialectics of Seeing Susan Buck-Morss proponuje pomysłową rekonstrukcję Passagen Werk, czyli Projektu Arkady, w formie, w jakiej mógłby on powstać. Pracując z ogromnymi plikami cytatów i komentarzy Benjamina, które zawierają niezliczoną ilość historycznych szczegółów z początków kultury konsumpcyjnej, Buck-Morss uwidacznia konceptualną strukturę, która nadaje tym fragmentom filozoficzną spójność.
Używa obrazów w całej książce, aby pokazać, że Benjamin poważnie traktował gruzy kultury masowej jako źródło filozoficznej prawdy. Paryskie arkady, które tak fascynowały Benjamina (podobnie jak surrealistów, których "materialistyczną metafizykę" podziwiał), były prototypem, XIX-wieczną "ur-formą" nowoczesnego centrum handlowego. Dialektyka widzenia Benjamina pokazuje, jak odczytywać te domy marzeń konsumentów i wiele innych obiektów materialnych tamtych czasów - od balonów powietrznych po modę damską, od poezji Baudelaire'a po kreskówki Grandville'a - jako antycypacje utopii społecznej, a jednocześnie jako wskazówki dla radykalnej krytyki politycznej.
Buck-Morss kreśli intelektualną orientację Benjamina na osiach biegnących na wschód i zachód, północ i południe - Moskwa-Paryż, Berlin-Neapol - i pokazuje, jak takie myślenie we współrzędnych może wyjaśnić jego rozumienie "dialektyki w martwym punkcie". Argumentuje za ciągłą aktualnością spostrzeżeń Benjamina, ale następnie pozwala zestawowi "powidoków" mieć ostatnie słowo.
