Dialektyczne ja: Kierkegaard, Marks i kształtowanie się nowoczesnego podmiotu

Opinie czytelników

Książka stanowi kompleksową i wciągającą analizę powiązań między Karolem Marksem a Sørenem Kierkegaardem, badając ich znaczenie dla współczesnej myśli i złożoności współczesnej kondycji. Autor, Aroosi, przedstawia oryginalną syntezę tych dwóch ważnych postaci, podkreślając ich komplementarną naturę pomimo odmiennego skupienia się na duchowych i politycznych aspektach życia.

Pisarstwo jest głębokie, ale przystępne, dzięki czemu złożone idee są zrozumiałe. Analiza jest dogłębna i ujawnia znaczenie idei Kierkegaarda w kontekście myśli zachodniej, często pomijanej na rzecz bardziej świeckich perspektyw. Książka jest zalecana dla każdego zainteresowanego związkiem między duchowością a polityką i stymuluje myślenie o osobistej i politycznej transformacji.

Niektórzy czytelnicy mogą dostrzec brak głębi w eksploracji specyficznie religijnych idei Kierkegaarda, ponieważ Aroosi koncentruje się głównie na integracji jego myśli z teoriami politycznymi Marksa. Co więcej, osoby niezaznajomione z Heglem mogą potrzebować dodatkowych informacji, aby w pełni docenić powiązania zawarte w książce.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Dialectical Self: Kierkegaard, Marx, and the Making of the Modern Subject

Zawartość książki:

Chociaż Karol Marks i S. Ren Kierkegaard są głównymi postaciami dziewiętnastowiecznej myśli zachodniej, rzadko są rozważani w tej samej rozmowie. Marks jest wielkim radykalnym teoretykiem ekonomii, prorokiem rewolucji komunistycznej, który słynnie twierdził, że religia jest "opiatem mas". Kierkegaard jest znanym obrońcą chrześcijańskiej pobożności, prekursorem egzystencjalizmu i krytykiem masowej polityki, który wezwał nas do stania się "pojedynczą jednostką". Jamie Aroosi pokazuje, że Kierkegaard i Hegel byli zaangażowani w równoległe projekty nadawania sensu nowoczesnemu, "dialektycznemu" "ja", które realizuje się w procesie emancypacji społecznej, ekonomicznej, politycznej i religijnej.

W The Dialectical Self Aroosi pokazuje, że to, co tradycyjnie postrzegane jest jako opozycja, jest w rzeczywistości uzupełniającą się jednostronnością, zrodzoną z faktu, że Marks i Kierkegaard inaczej wyobrażali sobie przeszkody w zawłaszczaniu wolności przez jaźń. W szczególności, troska Kierkegaarda o psychologiczną i duchową naturę jaźni odzwierciedlała jego przekonanie, że główne przeszkody dla wolności tkwią w subiektywności, na przykład w naszym dobrowolnym dostosowaniu się do norm społecznych. I odwrotnie, troska Marksa o społeczno-polityczną naturę jaźni odzwierciedlała jego przekonanie, że główne przeszkody dla wolności tkwią w obiektywnym świecie, takim jak wyzysk systemu gospodarczego. Jednakże, według Aroosiego, każdy myśliciel reprezentuje połowę większego obrazu wolności i samoświadomości, ponieważ subiektywne i obiektywne przeszkody dla wolności wzajemnie się wzmacniają.

Syntetyzując pisarstwo tych dwóch diametralnie różnych postaci, Aroosi pokazuje, jak ważne jest postrzeganie emancypacji jako procesu subiektywnego, psychologicznego i duchowego, a także obiektywnego, społeczno-politycznego i ekonomicznego. The Dialectical Self potwierdza znaczenie i ciągłą aktualność Marksa i Kierkegaarda dla współczesnej wyobraźni.