Meta-koncepcja teorii subiektywnej wizualizuje, że osoby umierające zgłaszają biograficzne, niewłaściwe relacje interpersonalne z podmiotami zajmującymi się zdrowiem lub że nie mogą aktywnie uczestniczyć w procesach decyzyjnych.
W Niemczech nie wolno im aktywnie głosować w kwestiach zdrowotnych. Trzy umierające osoby wyraziły swoje odczucia w wywiadach z ekspertami w hospicjum stacjonarnym w Niemczech.
Dzielą się oni swoimi doświadczeniami w sensie alfabetyzacji śmierci. Wyniki badań wyjaśniają pozycję umierających i związane z nią potrzeby harmonii, uczucia lub lojalności. W hospicjum czerpią z zasobów komunikacji, rezonansu i bezwarunkowości, w połączeniu z ochronnym czynnikiem miłości.
Uwrażliwiają ludzi na to, co oczywiste, a co w hospicjum stacjonarnym nie wydaje się oczywiste. Potrzeby te są zaspokajane przez umierających jako życzenie dla ich bliźnich w hospicjum, jako podstawa indywidualnego i społecznego dobrostanu oraz jakości życia.