Depozycje: Sceny z późnośredniowiecznego kościoła i współczesnego muzeum

Opinie czytelników

Książka prezentuje innowacyjne spojrzenie na „Depozyt” Rogiera van der Weydena, łącząc głęboką wiedzę historyczną ze współczesną aktualnością. Stymuluje przemyślaną dyskusję na temat ikonoklazmu i emocjonalnego wpływu obrazu, choć dzieli czytelników co do przekonującej natury swojej tezy.

⬤ Oparta na głębokiej wiedzy historycznej i technicznej.
⬤ Oferuje innowacyjne, przekraczające granice podejście do historii sztuki.
⬤ Przedstawia złożony argument na temat ikonoklazmu, który obejmuje sztukę współczesną.
⬤ Angażujący i stymulujący tekst, który zachęca do nowych sposobów myślenia.

⬤ Niektórzy czytelnicy uznają argumenty Powella za tendencyjne lub przesadzone.
⬤ Teza może nie współgrać z osobistymi doświadczeniami związanymi z obrazem.
⬤ Niektóre interpretacje, takie jak idea „prefiguracji” ikonoklazmu, mogą wydawać się ahistoryczne lub problematyczne.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Depositions: Scenes from the Late Medieval Church and the Modern Museum

Zawartość książki:

Prowokacyjne studium ikonoklastycznego impulsu w sztuce średniowiecznej i nowoczesnej.

Od późnośredniowiecznych rekonstrukcji Złożenia z Krzyża po Buried Cube Sol Lewitta, Depozycje dotyczą usuwania obrazów i obrazów, które przewidują, że zostaną usunięte. Zapowiadając swoje własne depozycje, a także ich ponowne wyniesienie w kontekstach dalekich od tych, w których zostały stworzone, obrazy badane w tej książce ujawniają się jako przedwczesne - nie bardziej wierne swojemu pierwszemu pojawieniu się niż ich późniejszemu ponownemu pojawieniu się.

W Depozycjach Amy Powell dowodzi, że późnośredniowieczne malowidła i rytualne rekonstrukcje Złożenia z Krzyża nie tylko obrazują złożenie Chrystusa (Imago Dei), ale także alegoryzują złożenie obrazu jako takiego, a tym samym zapowiadają obniżenie "martwych obrazów" podczas reformacji protestanckiej. Późnośredniowieczne prefiguracje reformacyjnego ikonoklazmu antycypują z kolei powtarzające się "śmierci" sztuki od czasu pojawienia się fotografii: takie jest założenie winiet poświęconych dwudziestowiecznym dziełom sztuki, które kończą każdy rozdział tej książki.

W tych winietach obrazy, które kiedyś stały w późnośredniowiecznych kościołach, teraz znajdują się wśród dzieł sztuki z nowszej przeszłości, z którymi dzielą pewne cechy formalne. Te surrealistyczne spotkania zmuszają nas do zastanowienia się nad podobieństwami między obrazami z różnych czasów i miejsc. Odwracając pseudomorfozę - formalne podobieństwo, w którym nie ma podobieństwa intencji artystycznych - Powell bada, co dzieje się z naszym rozumieniem historycznie i koncepcyjnie odległych dzieł sztuki, gdy wyglądają podobnie.