Demokracja trucizn

Oryginalny tytuł:

A Democracy of Poisons

Zawartość książki:

Tim Allen przez wiele lat mieszkał w Plymouth, pracując jako nauczyciel w szkole podstawowej. Przez dwie dekady pomagał, poprzez czasopismo Terrible Work i serię odczytów Language Club, stworzyć tętniącą życiem społeczność poetycką.

A Democracy of Poisons, sekwencja wierszy prozą, jest trzecią książką Tima Allena i jego pierwszym ukończonym dziełem po przeprowadzce do Lancashire, gdzie był mocno zaangażowany w awangardowe skrzydło sceny poetyckiej Północnego Zachodu. Teksty powstają równolegle z latami cięć budżetowych, które doprowadziły do Brexitu i jego następstw. Kwestie te zostały tu uwewnętrznione, a następnie powróciły w nowych kontekstach narracyjnych i scenariuszach, w których współczesna historia kultury konkuruje z autobiograficznym konfliktem, który ma zostać przeniesiony w inne miejsce za pomocą chimery języka.

Motywy wynikające z perspektywy wieku i zmiany odbijają się echem, ale w niewielkim stopniu; tym, co naprawdę łączy wiersze, jest okrutny humor, równie często kierowany przez samego siebie, co wymierzony w demokrację trucizn.

„Tim Allen łączy obrazy z anarchiczną werwą Lautréamonta i wczesnych surrealistów. Powstałe w ten sposób zdania są zarówno zabawne, jak i buntownicze, generując dziwaczne wątki narracyjne, które wkrótce zostają ponownie wchłonięte przez tekst.

Każdy wiersz jest pędem improwizacji, ćwiczeniem w nieokreśloności ograniczonym jedynie narzuconą formą 28 wierszy, czterech strof używanych w całej książce.” -Simon Collings „Dlaczego to, co nazywają wysokim modernizmem, ma w sobie tyle religijnych hymnów oskrzelowych i rozerwanych worków? Jest taki etap w dzieciństwie, kiedy dziecko nie robi nic poza zadawaniem niewygodnych pytań, a Tim Allen może być przykładem kogoś, kto nigdy nie porzucił tego etapu. Jego niechęć do zachowania odpowiedzi otworzyła nowy świat z nowymi konwencjami. Czy rzeczy są naprawdę takie, jakie są, czy też są nieustannie przekształcane w moralne wzorce przez uogólniające moce języka? Wraz z rozwojem jednostek prozatorskich demokracji trucizn, ich wypolerowana i surrealistyczna powierzchnia staje się coraz bardziej przekonująca.

Tytuł prawdopodobnie odnosi się do 24-godzinnej medialnej wrzawy, w której toksyczne idee próbują wygrać konkursy popularności. Istnieje koleżeństwo złych pomysłów”. -Andrew Duncan