Constitutional Democracy in Indonesia
Indonezyjskie struktury polityczne i rządowe przeszły gruntowne reformy pod koniec lat 90. ubiegłego wieku.
Po dziesięcioleciach rządów autorytarnych, kluczowym aspektem przejścia do demokracji konstytucyjnej w tym okresie była zmiana konstytucji Indonezji z 1945 r. - ważnego tekstu prawnego regulującego trzecią co do wielkości demokrację na świecie. Zmieniona konstytucja wprowadziła głębokie zmiany w systemie prawnym i politycznym, w tym nacisk na niezależność sądownictwa, kartę praw i ustanowienie Trybunału Konstytucyjnego.
Niniejszy tom, składający się z rozdziałów napisanych przez czołowych ekspertów, analizuje toczące się debaty na temat znaczenia, wdrażania i praktyki demokracji konstytucyjnej w Indonezji. Obejmuje to debaty nad uprawnieniami władzy ustawodawczej, rolą wojska, zakresem decentralizacji, ochroną praw i dopuszczalnymi ograniczeniami praw, regulacją wyborów, rolą nadzorczą agencji rozliczalności oraz wiodącą rolą Trybunału Konstytucyjnego.
Te kwestie prawne są analizowane w świetle współczesnego środowiska społecznego, politycznego i gospodarczego, w którym nastąpił spadek tolerancji, wolności i szacunku dla mniejszości. W niniejszym tomie dokonano przeglądu ostatnich dwóch dekad reform w Indonezji i oceniono wyzwania dla przyszłości demokracji konstytucyjnej w obliczu powszechnej zgody co do upadku demokracji w Indonezji.
Żądania poprawek do konstytucji i wezwania do powrotu do jej pierwotnej formy byłyby odwróceniem demokratycznych osiągnięć Indonezji.
