Ocena:
„Delivering Destruction” Chrisa Hemlera to wnikliwa i dobrze zbadana analiza wsparcia ogniowego i koordynacji podczas kampanii na Pacyfiku w czasie II wojny światowej. Książka z powodzeniem łączy szczegóły historyczne z wciągającą narracją, dzięki czemu jest dostępna zarówno dla entuzjastów historii wojskowości, jak i laików. Podkreśla ewolucję taktyki wojskowej oraz znaczenie komunikacji i adaptacji w osiągnięciu zwycięstwa.
Zalety:⬤ Książka jest dobrze napisana i wciągająca, zapewniając dogłębną analizę taktyki wojskowej
⬤ jest dostępna dla czytelników o różnym poziomie wiedzy z zakresu historii wojskowości
⬤ narracja jest wciągająca i przełamuje uproszczone poglądy na temat walki
⬤ jest wysoce zalecana zarówno dla profesjonalistów wojskowych, jak i entuzjastów historii
⬤ docenia się naukową szczegółowość połączoną z kunsztem pisania.
Niektórzy czytelnicy mogą odczuwać niepokój przed zbliżeniem się do treści ze względu na jej naukowy charakter, ale większość uważa ją za przystępną. W recenzjach nie wymieniono żadnych istotnych wad.
(na podstawie 5 opinii czytelników)
Delivering Destruction: American Firepower and Amphibious Assault from Tarawa to Iwo Jima
Istniejąca literatura utrzymuje, że sukces operacyjny Korpusu Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych w wojnie na Pacyfiku opierał się na dwóch dominujących tematach: zaangażowanym przygotowaniu teoretycznym i odważnych działaniach na polu bitwy. Mówiąc prościej, Marines zmagali się z koncepcyjnymi wyzwaniami związanymi z atakiem amfibijnym w latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku oraz opracowali narzędzia i metody niezbędne do zajęcia wrogiej plaży.
Kiedy siły japońskie zaatakowały Pearl Harbor w 1941 roku, Korpus wysłał swoich odważnych i uduchowionych żołnierzy piechoty morskiej, aby przedarli się przez opanowane przez wroga wyspy południowego i środkowego Pacyfiku. Ale pełna historia jest znacznie głębsza. Chociaż ta konwencjonalna narracja oddaje istotne elementy triumfu Marynarki Wojennej i Korpusu Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych, nie uwzględnia ona znaczących międzywojennych braków w kontroli i koordynacji ognia, a także krytycznego wojennego rozwoju tych zdolności w latach 1942-1945.
Delivering Destruction jest pierwszym szczegółowym studium amerykańskiej koordynacji potrójnej (lądowej, morskiej i powietrznej) siły ognia w wojnie na Pacyfiku. Opisując rozwój zespołów koordynacji ognia i taktyki Korpusu Amfibijnego na Środkowym Pacyfiku, Hemler podkreśla znaczenie adaptacji wojennej, koordynacji pola bitwy i prymatu elementu ludzkiego w walce morskiej.
Ujawnia nieopowiedzianą historię amerykańskich zespołów kontroli i koordynacji ognia na Środkowym Pacyfiku. Poprzez "oddolną" adaptację i innowacje, amerykańscy żołnierze i oficerowie wypracowali praktyczne rozwiązania w terenie, ucząc się skutecznie stosować i integrować wsparcie lotnicze i morskie podczas kwestionowanego ataku amfibii.
Zdolność Amerykanów do zgromadzenia ogromnej, zsynchronizowanej siły ognia na przyczółku - zdolność ustanowiona przez trzy lata wyczerpującej adaptacji wojennej - pozwoliła Marynarce Wojennej i Korpusowi Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych na zajęcie dowolnej ufortyfikowanej japońskiej wyspy do 1945 roku. -Pomimo postępu technologicznego i rozszerzających się "domen" działań wojennych, walka pozostaje głęboko interaktywnym, ludzkim przedsięwzięciem.