Delikatesy na piętrze: O jedzeniu, czytaniu, czytaniu o jedzeniu i jedzeniu podczas czytania

Opinie czytelników

Książka jest dobrze przyjętą mieszanką wspomnień, pisania o jedzeniu i odniesień literackich, charakteryzującą się humorem i wciągającą fabułą. Niektórzy czytelnicy uznali ją jednak za zbyt opartą na cytatach i skrytykowali zawarcie w niej poglądów politycznych.

⬤ Dowcipny i wciągający styl pisania
⬤ bogaty w kulinarne i literackie odniesienia
⬤ przyjemne anegdoty
⬤ wywołuje nostalgię
⬤ wysoce zalecany dla miłośników jedzenia.

⬤ Nadmierne poleganie na cytatach z innych autorów
⬤ niepotrzebne komentarze polityczne
⬤ niektóre rozdziały są uważane za nieistotne
⬤ zawiera kilka kontrowersyjnych odniesień.

(na podstawie 34 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Upstairs Delicatessen: On Eating, Reading, Reading about Eating, and Eating While Reading

Zawartość książki:

Garner zbiera literacki chór, aby uchwycić radość czytania i jedzenia w tym komicznym, osobistym klasyku.

Czytanie i jedzenie, jak Krazy i Ignatz, Sturm und Drang, prosciutto i melon, Simon i Schuster oraz rzodkiewki i masło, zawsze dla mnie po prostu szły w parze. Książka, którą trzymasz w ręku, jest produktem tych połączonych żarłoczności.

Dwight Garner, ukochany krytyk New York Timesa i autor Garner's Quotations, serwuje przeplatające się przyjemności książek i jedzenia. Produkt całego życia obsesyjnego czytania, jedzenia i każdej ich kombinacji, The Upstairs Delicatessen: On Eating, Reading, Reading About Eating, and Eating While Reading to uroczy, emocjonalny pamiętnik, który mógł napisać tylko Garner. Zapisuje w nim głosy wielkich pisarzy i historie ze swojego życia, które wypełniają jego umysł, gdy przechodzi przez sekcje dnia i tej książki: śniadanie, lunch, zakupy, okazjonalną drzemkę, picie i kolację.

Poprzez jego trwające całe życie zauroczenie tymi bliźniaczymi radościami, poznajemy człowieka stojącego za stronami i talerzami, z których wyłania się portret Garnera, chętnego i nienasyconego. Z czułością i humorem pisze o swoim pełnym majonezu dzieciństwie w Zachodniej Wirginii i Naples na Florydzie (oraz o słynnej kanapce z masłem orzechowym i ogórkiem jego ojca), o otwierającym umysł małżeństwie z szefem kuchni z rodziny smakoszy ("Cree dorastała, zabierając resztki żabich udek do szkoły w swoim pudełku na lunch") oraz o słowach i potrawach najbliższych jego sercu. Jest to książka, którą należy się delektować, choć może tylko zaostrzyć apetyt na więcej.