Dekonstrukcja teodycei: Dlaczego Hiob nie ma nic do powiedzenia na temat zagadki cierpienia

Opinie czytelników

Recenzje książki Davida B. Burrella „Deconstructing Theodicy: Why Job Has Nothing to Say to the Puzzle of Suffering” wyrażają szereg reakcji podkreślających zarówno jej intelektualny wkład, jak i ograniczenia. Niektórzy czytelnicy doceniają filozoficzne spostrzeżenia i ogólny temat mądrości w narracji Hioba, podczas gdy inni uważają, że brakuje jej praktycznego zastosowania i głębi dekonstrukcji.

⬤ Zawiera wnikliwy komentarz do Księgi Hioba i jej tematów, szczególnie dotyczących mądrości.
⬤ Oferuje świeże spojrzenie na rozmowy Hioba z Bogiem i jego przyjaciół z Bogiem.
⬤ Napisana jest w przystępny sposób, skupiając się na ważnych dyskusjach teologicznych w zwięzłym formacie (tylko 125 stron).
⬤ Z powodzeniem łączy narrację z eksploracją teologii stworzenia.

⬤ Może nie spełniać oczekiwań czytelników poszukujących tradycyjnych dyskusji na temat teodycei.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznali aspekt dekonstrukcji za niewystarczająco wyjaśniony.
⬤ Tekst cytuje Biblię bez oferowania głębszych interpretacji.
⬤ Brakuje szczegółowej eksploracji przyczyn cierpienia Hioba, przez co niektóre tematy mogą pozostać niezbadane.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Deconstructing Theodicy: Why Job Has Nothing to Say to the Puzzle of Suffering

Zawartość książki:

Pewien starożytny komentator nazwał Księgę Hioba "dziwną i cudowną księgą". Dla wielu czytelników "dziwna" może być wystarczająca. Chociaż Księga Hioba została scharakteryzowana jako odpowiedź na problem cierpienia, dla wielu nie zaspokaja ona tęsknoty za odpowiedziami, które rzekomo zawiera. Być może właśnie o to chodzi w Księdze Hioba - nie ma zadowalających argumentów na to, dlaczego ludzie cierpią. W tym niewielkim, ale treściwym tomie David B. Burrell argumentuje, że takie jest przesłanie Księgi Hioba. Burrell angażuje główne części księgi w refleksję teologiczną i filozoficzną. Książka zawiera również perspektywę międzywyznaniową z włączeniem rozdziału islamskiego uczonego A. H. Johnsa na temat czytania postaci Hioba w Koranie. Burrell ostatecznie konkluduje, że wkład Hioba w problem cierpienia jest potwierdzeniem, że Bóg słyszy i słyszy nasze krzyki udręki.

FRAGMENT.

Podczas gdy początkowa lektura historii, która stanowi ramy Księgi Hioba, sugeruje klasyczną teodyceę boskich prób oraz nagrody i kary, zobaczymy później (z pomocą prawdziwych przyjaciół), jak błędne jest to odczytanie. Na razie wystarczy zauważyć, jak rozwój dramatu przeczy takiemu odczytaniu, zwłaszcza w kontrapunkcie między każdym z przyjaciół Hioba a samym Hiobem. Podczas gdy każdy z nich kieruje argumenty do Hioba, jego odpowiedź na ich argumenty nie jest skierowana do nich, ale do przytłaczającej obecności Boga Izraela, aby zainaugurować ukryty dialog potwierdzony przez tego samego Boga, który kończy się ogłoszeniem, że preferuje Hioba ponad nimi wszystkimi. Rzeczywiście, narażają się na gniew tego Boga za próbę energicznego opowiedzenia się po jego stronie. Ponieważ jednak jest to Ten, który tak bardzo zadbał o objawienie swoich dróg konkretnemu ludowi (do którego Hiob nie należy), nie można uciec od wniosku, że cała dramatyczna wymiana - między Hiobem a jego rozmówcami, a jeszcze bardziej między Hiobem a Bogiem Izraela - musi być skierowana przeciwko powtarzającemu się sprzeniewierzeniu tego objawienia ze strony powierzonych mu ludzi. Musi więc być tak, że główną rolą tej księgi w hebrajskim kanonie będzie skorygowanie tego charakterystycznego niezrozumienia objawienia przez przyjaciół Hioba, ponieważ ich "wyjaśnienie" jego trudnej sytuacji opiera się na odczytaniu przymierza jako zestawu prostych transakcji.