Ocena:

Książka „Decolonizing Museums” bada wysiłki podejmowane przez muzea w celu dekolonizacji ich praktyk, koncentrując się na współpracy ze społecznościami rdzennych Amerykanów przy projektowaniu i przedstawianiu eksponatów. Zawiera studia przypadków z różnych muzeów i omawia szerszy wpływ kolonializmu na suwerenność kulturową i samostanowienie.
Zalety:Książka jest dobrze zbadana i zapewnia solidne wyjaśnienie praktyk dekolonizacji muzeów. Jest szczególnie cenna dla muzealników pracujących z artefaktami rdzennych Amerykanów i podkreśla znaczenie dzielenia się autorytetem i autentycznego reprezentowania rdzennych kultur. Studia przypadków skutecznie ilustrują koncepcje, pokazując praktyczne zastosowania w konkretnych muzeach.
Wady:Chociaż studia przypadków stanowią dobry punkt wyjścia do zrozumienia dekolonizacji, ograniczają się one do muzeów o silnych wpływach plemiennych. Brak dyskusji na temat muzeów o mniej bezpośrednich relacjach ze społecznościami rdzennych Amerykanów jest odnotowywany jako luka w badaniu.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Decolonizing Museums: Representing Native America in National and Tribal Museums
Wystawy muzealne koncentrujące się na historii rdzennych Amerykanów przez długi czas były kontrolowane przez kuratorów. Następuje jednak zmiana, która daje rdzennym mieszkańcom większą rolę w określaniu treści wystawy.
W książce Decolonizing Museums Amy Lonetree analizuje złożoność tych nowych relacji, mając na celu zbadanie, w jaki sposób muzea mogą zmagać się z wielowiekową nierozwiązaną traumą, opowiadając historie rdzennych ludów. Bada, w jaki sposób muzea mogą uhonorować rdzenny światopogląd i sposób poznania, rzucić wyzwanie stereotypowym reprezentacjom i mówić o twardych prawdach kolonizacji w przestrzeniach wystawienniczych, aby zająć się trwałymi dziedzictwami historycznego nierozwiązanego żalu w rdzennych społecznościach. Lonetree koncentruje się na reprezentacji rdzennych Amerykanów na wystawach w Narodowym Muzeum Indian Amerykańskich Smithsonian, Muzeum Indian Mille Lacs w Minnesocie oraz Ziibiwing Center of Anishinabe Culture and Lifeways w Michigan.
Opierając się na swoich doświadczeniach jako rdzennej badaczki i muzealniczki, Lonetree analizuje teksty i obrazy wystaw, zapisy rozwoju wystaw oraz wywiady z pracownikami. Odnosi się do historycznych i współczesnych praktyk muzealnych oraz wytycza możliwe ścieżki przyszłej kurateli i prezentacji rdzennych stylów życia.